Film wizualnie genialny, piosenki w większości mnie nie porwały jednak nie były też złe, ale fabuła ... to im zupełnie nie wyszło. I chyba wiem dlaczego.

Kraina Lodu 2 jest o Annie, nie Elzie. To ona ma najlepsze momenty ( i piosenkę też :D moim skromnym zdaniem) gdy zostaje sama, jest przekonana, że wszyscy na których jej zależało zginęli, a dodatkowo musi zniszczyć Arendell. Jej domu. To Anna musi podjąć kilka trudnych decyzji i nieodwracalnych decyzji oraz wykonać wymagający determinacji plan. Znaczy, trudne i wymagające decyzje i działanie jak na bajkę dla dzieci. No własnie ...

Niestety, totalny happyend wszytko niszczy. Wszystko, przez co musiała przyjść Anna traci zupełnie na wartości, a sytuację uratowały kapryśna magia/żywioł/duszki, co to tam było.

Mam wrażenie że scenarzyści mieli niezłe ambicje, chcieli zrobić film o trudnych decyzjach i wielkim poświęceniu. Ale kazano im zrobić też radosną bajeczkę dla dzieci. Nie poszli na całość ze swoim pomysłem. A przecież się dało. Przecież Król Lew, czy Bambi pokazały, że bajki też mogą "się mierzyć" z trudnymi emocjami. Pocahontas nie skończyła się totalnym happyendem, John Snow musiał odejść; Mulan zetknęła się z prawdziwą śmiercią niewinnych na wojnie ...

Gdyby chociaż Arendell zostało rzeczywiście zniszczone, a oni musieli odejść i szukać innego domu. Rzeczywiście wziąć odpowiedzialność za błędy władcy z przeszłości.

Zresztą, to połączenie ambicji z płytką bajeczką doprowadza też do wielu dziur w fabule. Czemu Arendell nie miało przyszłości (cały czas mówią, że jej nie ma, ale czemu)? Czy nie dało się rozwiązać problemu inaczej niż zniszczenie tamy? I co by się rzeczywiście stało, gdyby nie zniszczyli tamy? Nie jestem tez pewna, czy dziadek bohaterek wybił lud puszczy, czy tylko pozbawił ich wody? Czy tak bardzo nie chcieli zrobić z niego totalnego drani ana miarę Skazy? A to tylko kilka z moim zdaniem istotnych dla fabuły pytań, mam ich dużo więcej po seansie.

Dodatkowo, te filozoficzne wstawki mogły być istotnym elementem filmu, ale ginęły gdzieś w gąszczu słabej fabuły i ich mnogości. To jak Anna boi się, że straci to, co kocha, niektóre teksty Olafa ...

Podsumowując, mam wrażenie, że film "nie wiem czym chce być". Trudnym, pełnym ciężkich chwil i filozoficznych rozpraw bajkowym dramatem; czy radosną wariacją dla pięciolatków.

Ciekawią mnie wasze opinie. Co wy na to? Też to tak widzicie?