Kto by pomyślał, że animacja o kanciastych żółtych ludkach, tak mocno przypomni stare, dawne
czasy, kiedy to człowiek jeszcze jako dzieciak popadał w ''ekstazę'' podczas zabawy w ich
świecie. Ale pozostawię wspomnienia i sentyment w spokoju, by skupić się na tej wyjątkowej,
oryginalnej, szalenie zabawnej i błyskotliwej ''bajce'', bo jest o czym opowiadać.
Cieszyć może fakt, że pomysł przeniesienia klocków Lego na ekran, czyli ogromnego potencjału
który drzemał w temacie, nie okazał się jeszcze jednym w pełni niewykorzystanym pomysłem, a
wręcz przeciwnie, jest on tu znacznie czymś więcej. Twórcy nie ograniczyli się na całe szczęście
do przeciętnej kolorowej animacji z tradycyjnym przesłaniem, a jedno z ich mott, które wręcz
znamy na wylot: ''walcz do końca i nigdy się nie poddawaj'' absolutnie nie szczypie w oczy.
Bo prawda jest taka, że ''The Lego Movie'' to obraz świata, w którym wszyscy egzystujemy na co
dzień.
Podziały na grupy społeczne w których ci na górze próbują wszelakimi sposobami manipulować
tymi na dole są tu mocno nakreślone. Film wyraźnie mówi, że szary (tu akurat żółty) ludek może
być kimś zdecydowanie więcej, wystarczy że zacznie wierzyć w swoje możliwości, przestanie tylko
marzyć i uruchomi pokłady kreatywności ukryte gdzieś głęboko w nim samym. Cóż, znów brzmi
to banalnie, ale styl którym żonglują panowie, jest daleki od tradycyjnego, dlatego też i banał ten
nie męczy.
Lord & Miller idąc tropem realizowania swych fantazji (oczywiście związanych z kinem), przenieśli
do świata kolosalnych budowli w których ulice pulsują życiem, bohaterów znanych nam z innych
filmów, komiksów i bajek. Zrobili to zgodnie z seriami jakie można kupić powszechnie w dobrym
zabawkowym sklepie, dzięki temu nie ograniczyli się tylko do żółtych ludzików. Całość sprawia
wrażenie zabawy tak realnej, jakbyśmy sami brali w niej udział. Ktoś miał takie odczucia?
Ta trudna sztuka jakimś cudem (z pewnością było to założeniem twórców) się udała.
I tak jak oni zrobili wielki ukłon w stronę popkultury, wpisując do gry Batmana, Gandalfa, Green
Lanterna, złego - dobrego glinę na wzór Charliego & Hanka, policyjne krokodyle(?) i wiele innych
postaci, tak człowiek składa ukłon w stronę scenarzystów za postaranie się w rozbawieniu
zarówno młodszej, jak i tej starszej widowni. Zwłaszcza tym starszym pozwolili ponownie poczuć
się dzieciakami.
Dużym plusem jest ironia i dystans do duńskiej firmy najsłynniejszych klocków wszechświata.
Kapitalnie prezentuje się również nasz rodzimy dubbing, nie ograniczający się tylko do samych
tłumaczeń dialogu. Mamy przy tym całą masę ''gębowych'' odgłosów, które jeszcze realniej
przedstawiają oglądaną zabawę.
Nazwy bohaterów i rzeczy są świetne, począwszy od Lorda Biznesa, idąc poprzez Klocek Oporu,
skończywszy na Dobrym - Złym Glinie i rzeszy innych równie niepowtarzalnych.
Jeszcze lepsze są dialogi, niekiedy cięte, innymi razy wprawiające w niezłą bekę, czasem
pędzące z prędkością światła, ale przeważnie trafione ''w śmiech''. ''Skroplować klocki w
takowtorek'', ''kloc by to trafił'', ''tajny puk'', czy ''nie mam doświadczenia w myśleniu'', to tylko
nieliczne, które są w stanie rozłożyć starszych kinomanów na łopatki.
Sceny a'la Matrix, momentami przeplatające się z tymi melodramatycznymi, gdy wszystko to
ubrane jest w rytmy dźwięków z gier video są niesamowite. Tak śmiałych zagrywek jest przez cały
film dużo więcej.
Potężna jest także szczegółowość wykonania. Wszystko jest tu dopieszczone, każdy detal ma
swoje miejsce, więc i trudno nie zachłysnąć się tak perfekcyjną robotą.
Małym minusem może być dynamika scen i niektórych tekstów, które dla młodszych dzieci
mogą, ale nie muszą przecież, być utrapieniem. Jeżeli tylko nadążą, to nie będą marudzić.
Śmiało można powiedzieć, że ''Lego Przygoda'' to mądra, wartościowa animacja, oraz
sentymentalna wycieczka do przeszłości, zmontowana w wariacki sposób, no i, że jest to pozycja
obowiązkowa dla każdego bez względu na wiek.
Oby więcej takich filmów, oby jak najwięcej. Na dobry początek tak 7,5/10 ode mnie.
To na razie. Idźcie przyciąć bazie.