Ostatnia godzina to już taki miszmasz niejasnych wątków z najbardziej naciągniętym pomysłem na ciotkę psychopatkę.

Motyw labiryntu miał niby podwójne znaczenie, bo całe to poszukiwanie dziewczynek przypominało błądzenie po labiryncie, ale po kiego grzyba było to rysowanie labiryntów po ścianach domu przez Taylora? Dalej, jakim sposobem, będąc w dzieciństwie porwanym przez starą, w czasie rzeczywistym żył on już sobie spokojnie, bez nerwów, nie czując potrzeby zgłoszenia policji, że był ofiarą porwania? Po co kupował dziecięce ubrania, brudził je i trzymał w skrzynkach z wężami (tak, jakiś rytuał, bo przecież węże hodował mąż ciotki, ale po co on w to dalej brnął, czy aż tak bardzo miał przeprany mózg?). W rozmowie z Lokim wykazuje w miarę normalną jasność umysłu, a na przesłuchaniu w komisariacie nagle traci rozum i zaczyna w panice rysować jakiś labirynt jak dziecko z autyzmem - po co to, jak to miało się do więzienia dzieci? Tak, dostawały one labirynty, po rozwiązaniu których niby miały zostać uwolnione, a rysowany przez niego labirynt wyglądał jak wisiorek męża ciotki, ale to było jakieś takie płytkie i niepotrzebne, bo wszystko sprowadzało się przecież do tego, że dzieciaki leżały tylko odurzone w ciemnym pokoju.

Czy Alex, mimo wieloletniego faszerowania narkotykami, nie powinien jednak puścić pary będąc w tak straszny sposób torturowany? Aż tak był zastraszony przez ciotkę, że bał się powiedzieć, co zrobił z dziewczynkami? Bo nie wyglądał na takiego w jej obecności.

Było też kilka głupich zachowań bohaterów. Lokiego, który ścigając Taylora (będącego na tamtą chwilę jedyną możliwością zdobycia jakichkolwiek informacji na temat porwania dziewczynek) mógł po prostu strzelić mu w nogi, ale tego nie zrobił, w wyniku czego tamten uciekł.
Keller wiedząc, że ciotka stoi za porwaniami, idzie do niej niby uzbrojony, ale nie bierze pod uwagę tego, że ta może go wziąć na muszkę. Gdy już to następuje, to zamiast zrobić jakiś szybki unik i wytrącić jej rewolwer z ręki, woli wypić wywar z maku i iść do dziury czekać na najgorsze.

Najmocniejszymi punktami tego filmu byli Gyllenhaal i ogólnie świetny klimat. Fabuła trochę przekombinowana, ale na pewno warto go obejrzeć.