Nie jest to może jakiś diament wśród gatunku, ale potrafi urzec klimatem Włoch, miłości i wina. Z pewnością po pierwszych 10 minutach można przewidzieć jaki będzie koniec, no ale nie oszukujmy się - komedie romantyczne to nie kryminały. Postać Victora była chyba najbardziej zabawna - jego ekscytacje podczas jedzenia były naprawdę niezwykłe. Charlie też od czasu do czasu popisał się dobrymi ciętymi ripostami.
Postać Sophie natomiast, była dla mnie za mało wyrazista, żeby nie powiedzieć po prostu - nudna. Była zdecydowanie zbyt urocza, można się było przesłodzić jej niewinnością i niemrawością zarazem. Amanda Seyfried dobrze wywiązała się ze swojego zadania, bo grała praktycznie takie same postacie w Mamma Mia i Wciąż ją kocham. Vanessa Redgrave jak zwykle zachwycająca. Jej postać była pełna ciepła i miłości, ale nie słodkiej czy sztucznie wyolbrzymionej, ale prostej, płynącej prosto z serca. To głównie ona nadaje romantyczny, spokojny ton temu filmowi.
Trochę rozdrażniła mnie końcówka i robienie na siłę problemów z zejściem się Charliego i Sophie. Podczas gdy widz już chciałby widzieć ich razem, oni znowu mają jakiś problem.