Taka sama ocena jak dla 'Sztandaru Chwały' gdyż uważam, że oba te filmy są w takim samym stopniu rewelacyjne, choć każdy z nich na swój własny i odmienny sposób. W 'Sztandarze' pokazano to co się dzieje z 'bohaterami' po wojnie a także pokazano bardzo dużo scen ze zbrojeniami w roli głównej.
W 'Listach z Iwo Jimy' trochę mi własnie brakowało tego, bo chciałem poraz kolejny zobaczyć te świetnie zrealizowane sekwencje. Z drugiej jednak strony, dobrze, że Clint nie pokazał tego, bo w końcu to była historia widziana oczami Japończyków, a jak wiadomo za dużo zbrojeń to oni nie mieli. Tym razem skupł się raczej na pokazaniu postaci i relacji między nimi. Zaglądamy głęboko, głęboko do ich psychiki, a listy, które często są przytaczane dodają filmowi dużo realizmu i czujemy, że lepiej poznajemy bohaterów.
Pod względem aktorskim to szczególne brawa dla Kena Watanabe, który stworzył pełnokrwistą postać generała Kuribayashi. Generała, który jest twardy kiedy ma być twardy, a gdy jest potrzeba okazania uczuć to je okazuje. Świetnie te dwie skrajne emocje Ken pokazał.
Podsumowując, film warty obejrzenia 9/10