Film Paula Thomasa Andersona to trzy godziny emocjonalnej jazdy bez trzymanki. Zaczyna się lekko, z czarnym humorem i nutą absurdu, po czym stopniowo narasta ciężar – kolejne dramaty, kłótnie, wybuchy i łzy. Momentami to prawdziwa męczarnia, ale wciągająca, bo reżyser trzyma widza w napięciu przez cały czas.
Aktorstwo to absolutny popis – Tom Cruise w jednej z najlepszych ról w karierze, Julianne Moore, Philip Seymour Hoffman, William H. Macy – wszyscy grają na najwyższych obrotach. Muzyka Aimee Mann nadaje filmowi duszę, a słynny deszcz żab staje się symbolicznym oczyszczeniem, interwencją losu, która daje cień nadziei.
Film monumentalny, przesadny, pełen bólu i krzyku, ale też piękny w swoim szaleństwie.

Plusy:
- Aktorstwo na najwyższym poziomie (Cruise, Moore, Hoffman, Macy).
- Świetna reżyseria i montaż – film trzyma tempo mimo długości, nie nudzi.
- Muzyka Aimee Mann, która spaja i unosi emocje.
- Kulminacja – deszcz żab jako zaskakujący, symboliczny finał (interwencja Boga, oczyszczenie, symbol zjednoczenia).

Minusy:
- Czas trwania (ponad 3 godziny) i nieustanne napięcie mogą jednak dać popalić. Przez większość czasu film nie daje wytchnienia, dużo negatywnych emocji.
- Momentami przesadnie melodramatyczne sceny.