Jest wiele filmow ktore nalezy ogladac tylko na duzym ekranie jak np. Avatar, Saving private Ryan, czy wwiele filmow akcji, sci-fiction no I....mommy. coz, film nie jest widowiskowy, historia raczej zwykla ale rezyseria I operowanie obrazem, dzwiekiem....mistrzostwo swiata. Dawno niecwidzialem tyle emocji wylewajacych sie z ekranu. Wiem, ze wielu nie podziela mojej opinii, widzialem wiele osob wychodzacych w trakcie filmu, wiele momentow bylo potencjalnie nuzacych, ale jak dla mnie ten film to nie tylko historia, genialna sciezka dzwiekowa czy fantastyczna gra aktorska ale wlasnie rezyseria. Na poczatku zastanawialem sie dlaczego obraz jest na polowe calego ekranu, ale pozniej super motyw gdy Steve na deskorolce rozwijaja ekran byla niesamowita interakcja z widzem I jego emocjami. Z wielkim uwielbieniem ogladalem w tym waskim okienku na ekranie zblizenia twarzy pelnych emocji, jistrzowska praca kamery.
No tak, a o czym jest film....o milosci miedzy matka I dorastajacym dzieckiem z adhd, przyjazn, wyrozumialosc, poswiecenie....po prostu niesamowicie pokazana taka trudna relacja, pelna wzlotow (pelny ekran) I upadkow (waski obraz). Swietnie wkomponowana muzyka no I kamera....eh. film ktoey niektorych zanudzi na smierc, innych zelektryzuje