Callas ukazana przed samą śmiercią, cały film to jej przemyślenia, ale nie ma to nic wspólnego z biografią. 70% filmu to jej smętne i nudnawe wynurzenia o niczym. Wspomnienia są czarno białe, ale to tylko króciutkie migawki z życia. Jedna minutowa scena z wojny i trzy czy cztery sceny z Onassisem to nie biografia. Z J. F. Kennedym jest tylko jedna scena - może 30 sekund. Film ratuje jedynie muzyka i głos samej Callas. Angelina Jolie nie miała czego tam grać, bo ruszanie ustami gdy słychać głos Callas w krótkich scenach muzycznych, to nie granie. Nie ma w tym filmie niczego, czego nie wiedzieliśmy wcześniej, są tylko same ogólniki. Szkoda. Można było pokazać więcej z lat jej młodości, a widzimy kobietę po pięćdziesiątce, która straciła głos w ostatnich latach życia i dlatego nie śpiewa mimo wielokrotnego namawiania do kontynuowania kariery.