Obie prawdziwe.
Psychodela tańcząca na granicy powagi i autoparodii, balansująca często po tej drugiej stronie.
Kolejne kinowe doświadczenie w tym roku (Substancja nr 1!) - absolutnie nie dla każdego!
Tyle rzeczy, scen, postaci się tutaj gryzie, a raczej żre, że szok.
Najciekawsze, że jako całość pasuje do siebie. Bawi i fascynuje jednocześnie.
Burdel, misz masz, cyrk, brokat. Te kostiumy, scenografie budowane i CGI. Mnie nie zmęczyło, a raczej pozytywnie nastroiło. Sia Le Boeuf doskonale przegięta postać - Oscar i Malina w jednym!
A wszystko to wyszło po latach z głowy blisko 90 letniego Pana. Wolę coś takiego po 100kroć niż ostatnią szaro burą, wymęczoną, rozciągniętą na 4h katorgę Martina Scorsese, którego filmy uwielbiałem.
Opinia, bo raczej nie recenzja chaotyczna jak film. Wiem.
P.s. Z sali nikt nie wyszedł!