Tak w skrócie mogę podsumować moje wrażenia po seansie. Długo po obejrzeniu filmu tkwiłam jeszcze w "jego" nastroju, w pesymizmie, szarości i beznadziejności pokazanej w nim rzeczywistości. Aż strach pomyśleć co by było, gdyby scenariusz był bardziej przemyślany i dorównywał formie.

Bardzo lubię filmy, w których fabuła jest zagmatwana i nieliniowa, ale tutaj jest to według mnie zrobione troszkę na siłę. Bo tak na prawdę cała intryga jest przecież prosta. Ciągle czekałam na jakiś szokujący zwrot akcji albo po prostu jej ostateczne zawiązanie, gdy nagle okazało się, że tak na prawdę już dawno się ona zawiązała i w sumie to już jest koniec, swoją drogą bardzo przewidywalny i trochę jakby zbyt banalny.

Jeden z najciekawszych momentów, w którym główny bohater wychodzi z samochodu by zbliżyć się do stada koni na łące to chyba najbardziej nastrojowa i świetnie nakręcona scena, ale co z tego, skoro zupełnie nie trzyma się reszty filmu? A raczej trzymałaby się, gdyby była choć trochę bardziej uzasadniona.

Mimo wszystko film jednak jakoś zaszył mi się w pamięci i myślę, że posiedzi tam jeszcze długo. W końcu był całkiem doby, spodziewałam się jednak czegoś więcej po pierwszych kilku minutach i świadomości, że miał tyle nominacji.