film
Millennium: Dziewczyna, która igrała z ogniem
Flickan som lekte med elden, Millennium part 2
2009
2 godz. 9 min.
Ranking ról
W kolejnej, po "Mężczyznach, którzy nienawidzą kobiet", części trylogii "Millennium" główną bohaterką jest Lisbeth Salander. Seria brutalnych morderstw wywołuje u niej wspomnienia mrocznej przeszłości, z którą postanawia raz na zawsze się rozprawić. Dwoje początkujących dziennikarzy wpada na trop dobrze zorganizowanej siatki przemycającej
Informacje o filmie Millennium: Dziewczyna, która igrała z ogniem
boxoffice
$67 126 795 na świecie
$7 638 241 w USA
$59 488 554 poza USA
na podstawie
Stieg Larsson (powieść)
studio
Yellow Bird Films (przedstawia) / Film i Väst (koprodukcja) / Filmpool Stockholm Mälardalen (koprodukcja) / więcej
tytuł oryg.
Flickan som lekte med elden, Millennium part 2
inne tytuły
Kiedy Lisbeth jest podejrzana o morderstwo usuwa wszystkie swoje kolczyki. Podczas gdy śni jej się koszmar dotyczący dzieciństwa ma kolczyki w nosie, kiedy budzi się i siada przy oknie - nie ma ich.
Kiedy Lisbeth ogląda w telewizji "Dr. Teleborian" nie ma żadnego ze swoich kolczyków. Później, tej samej nocy, ma kolczyki w uszach i nosie, które znikają w kolejnych scenach.
Kiedy Lisbeth włamuje się do komputera Bjurmana, znajduje e-mail potwierdzający usunięcie jego tatuażu z brzucha 7 listopada 2009 roku w piątek. Jednak 7 listopad 2009 roku wypadał w sobotę.
Powieść "Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet" jej autor Stieg Larsson podzielił na rozdziały, a te pogrupował w części. Przed każdą częścią zaś dodał wymowne przypisy, będące statystykami ze stosowania przemocy wobec szwedzkich kobiet. Dowiadujemy się na przykład, że 46% Szwedek przynajmniej raz doświadczyło przemocy ze strony mężczyzny, a 92%... więcej
Druga część "Millennium" nie zachwyca, jednak to nie tylko wina nowego reżysera, ale i ekranizowanego pierwowzoru. Książkę pochłania się w kilka godzin, a film ogląda bez znudzenia, jednak czegoś tu brakuje. Patrząc na całość obiektywnie, nie można jej według mnie ani skrytykować, ani popadać po seansie w zachwyt. O ile "Mężczyźni, którzy... więcej
Jest oparty na książce, ale każdy reżyser ma własną wizje i nie ma obowiązku stosować sie w 100% do książki. Równie dobrze może z niej zaczerpnąć tylko kilka wątków. Powieść nie należy do dramatu. Nie da sie jej pokazać słowo w słowo, scena w scenę i wątek w wątek.
Zresztą porównywanie książki z...5
