Może pora z tym skończyć
I’m Thinking of Ending Things
2020
Czy ktoś mógłby wyjaśnić scenę z lodami? Chodzi mi o dziwną rozmowę bohaterek, tej „brzydszej” sprzedawczyni z kobieta o stu wcieleniach (hehe)
O co ona się martwiła? „To nie lakier” „bardzo się boje” „nie musisz nigdzie jechać”, czy to była podświadomość głównego bohatera, która chciała go obudzić z letargu?...
Czy w filmie gdy Jake wspominał o powieści "Lód" jakimś cudem mógł się odnosić do powieści Jacka Dukaja? Czy też może jest jeszcze inna o tym samym tytule?
Film ciekawy, z bardzo dobra grą aktorska, dajacy duzo do myslenia - porusza szare komórki, w pewnych kwestiach i momentach jest niejednoznaczny. Tylko dla ulubienców takiego gatunku. Pomimo "lubości" w takich projektach, pozostaja jednak kwestie nierozwiazane... Ale polecam 7/10
Bełkot wypowiadany przez głównych bohaterów ucieszy każdego pupila szkolnego kółka filmowego. Są jakieś widoczki, "poezja", torpedowanie widza ciekawostkami, które w żaden sposób nie łączą się ze sobą, bo ich jedynym celem jest powiedzenie, że scenarzysta jest bardzo mądry (jak na Amerykanina).
Para jedzie w odwiedziny rodziców mężczyzny. Kobieta już wie, że chce z nim zerwać. Stopniowo, zaczynają dziać się coraz dziwniejsze rzeczy i całość wydaje się podróżą w psychikę mężczyzny, notabene żałośnie użalającego się nad sobą, co w tym filmie chyba najbardziej mnie męczyło. Kurde, można mieć wiele wad,...
Ale trzeba przyznać że rodzice tego faceta dziwni i nieżle zwariowani. Film ogląda się dobrze mnie wciągnoł.
Jeden z krytyków filmowych określił, że ten film jest jak medytacja.
Wg mnie jest on bardziej jak sen. Sen pełen niepokoju i napięcia w którym bieg zdarzeń, fabuła, szczegóły - mieszają się, są niejasne, a konsekwencje kolejnych zdarzeń - nieoczywiste. Zupełnie jak we śnie.
Film to doświadczenie - coś co się przezywa,...
Poza jedną pod koniec w samochdzie to jest moim zdaniem gra do jednej bramki, a w takim filmie gdzie zaczynamy się zastanawiać... Chociaż to pokazuje jak secenariuszem i niepewnością gdzie wszystko wydaje się dosyć proste operuje Kaufman. Nawet podczas zakończenia dalej mam wrażenie, że Jej się coś tam dalej wydaje...
więcej
W mojej nic nie znaczącej ocenie mocno artystyczny taniec na linie w przepaść. Oniryczna forma nie grożąca bezsennością. Pod etiudę być może na pewno, pod pełnymetraż już gorzej. Wycieraczki zwycięskie.
hej, te napisy koncowe w filmie z niby zemeckisa to byl jakis realny tytuł czy abstrakcja jak caly ten film?
Hej, czy ktoś jest mi w stanie powiedzieć, fragment jakiego filmu Roberta Zemeckisa został przedstawiony w filmie?
Życie każdego to tylko chwila przed śmiercią; jak ja wykorzystasz? Czas i przestrzeń: życia, związku, sensu...
Obejrzałem. Pierwszego dnia po pracy zasnąłem w trakcie. Innego dnia dokończyłem. Choć film nudził mnie to czekałem na coś co się wydarzy. Coś co wyjaśni dziwne zachowanie bohaterów. Haha niestety do tego nie doszlo. To był dziwny film. Możliwe, że zwyczajnie nie rozumiem tego filmu. Możliwe, że nie jest on "na moją...
więcej
W stylu Kaufmana,czyli nie moim. Charlie to artysta i filozof. Moge sie zgadzac z mnioskami jego przemyslen ,jednak styl w jakim robi filmy to juz inna sprawa.
Dla mnie glowni aktorzy zle dobrani,zwlaszcza aktorka.
hitchcockowska receptura udanego kina w reinterpretacji charliego kaufmana: zaczyna się od prostego zabiegu umiejscowienia wszystkich linii zbiegu tak zwanego ruchomego obrazu wieczności w jednym punkcie w teraźniejszości (w tym przypadku odcięta od świata chatka rodziców chłopaka), po czym konfuzja rośnie (w tym...
