O_O To w czym "gruby" był dobry to w rozwiązaniu problemu w jakim znajdował się klub Pitt'a, czyli braku kasy. Kierując się statystykami wybierał wartościowych zawodników w cenie na jaką klub było stać. Gdyby Pitt przeszedł do klubu bogatszego ten problem by znikł. Ktoś tutaj usilnie próbuje nadinterpretować...

Tylko co by bez grubego osiągnął? Czy zaproponowali by mu 12mln? Tak naprawdę to płacili za grubego bo przed sukcesem systemu moneyball nikt inny go nie chciał. On tylko i wyłącznie wykonywał co gruby powie -> równie dobrze na jego miejscu mógłby być każdy inny skaut i też by się sprawdził słuchając systemu.

Dobra, nie wnikając już dalej w tę dywagację, bo jest mi ona iście nieinteresująca, ALE ... Dlaczego nie zauważasz chociażby takiego faktu, że to Pitt gościa wynalazł, zaufał mu i postawił swoją karierę na szali. Bez Pitta gruby też był nikim. Steven Jobs przykładowo, może nie był największym geniuszem, ale rozumiał co trzeba i inwestował w co trzeba. Prowadzisz krucjatę przeciw wyzyskowi pracowitych mróweczek, którą rozumiem. Niektórzy tak już mają i nie mogą się oderwać od tego jednego punktu widzenia. Może się utożsamiają, nie wiem, ale rozumiem. Tyle ode mnie.

Najlepsze jeszcze jest to, że "gruby" wcale nie czuł się w tym filmie wycackany. Ba, jeżeli dobrze pamiętam, sugerował nawet przyjęcie oferty? Strzelam trochę, bo pomimo 3 seansów, ostatni był jakiś czas temu. Także jedynym pokrzywdzonym wydajesz się być Ty :)

Ale nie zapominaj, że drużyna Pitta zaczęła grać gdy zdał się na swój instynkt, sprzedał Pene, zrobił kilka roszad w składzie które były kluczowe i nie trzymał się wtedy statystyk. Niemniej gruby miał ogromny wpływ na końcowy rezultat bo Pitt bez niego nic by nie ugrał.

A film to arcydzieło

Red Sox zatrudnili Bill'a James'a, czyli człowieka, który wymyślił ideę statystyk w baseball'u, na której to opierał się Peter Brand jako asystent Beane'a. Red Sox chcieli mieć gościa, który jak nikt inny zna zasadę działania tej statystyki i menedżera, który z 3-4 krotnie mniejszym budżetem, niż grube ryby, potrafił dojść do playoff, cały czas rotując zawodnikami i szukając ich tam, gdzie inni nawet nie myśleli. Statystyk jako chłodna kalkulacja i menedżer jako aktywny działacz w realizacji - w końcu RS zatrudnili kogoś innego w roli menedżera i im się to i tak opłaciło, dzięki właśnie statystykom Bill'a James'a (menedżer jest tylko egzekutorem, który musi być szybki i skuteczny).

Ideą filmu nie jest to, że tak Billy Beane jak i Peter Brand byli wyjątkowi i najlepsi w swoim fachu, a po prostu, że jako pierwsi odważyli się użyć tej metody budowania drużyny. Efekt dlatego był tak silny, że mieli śmieszny budżet na zawodników a pozwoliło im to zrobić zgraną, mocną drużynę, czyli wycisnąć 100% z miernoty, dzięki odpowiedniemu dopasowaniu graczy (którzy i tak okazali się słabsi niż grający na 50% wybitni zawodnicy bogatszych klubów).

Beane jako pierwszy zrozumiał zasadę działania statystyki w baseball'u, w filmie jest to trochę zrobione jak forma oświecenia na przykładzie własnej historii, gdy zapytał Brand'a, czy kupiłby go w pierwszej turze (a wiedział, że nie powinien, oceniając sam siebie z perspektywy lat).

PS. ogólnie film dobry, ale mógł być wybitny, brakowało jednak trochę skupienia się na konkrecie - albo skupiamy się stricte na głównym bohaterze i DOKŁADNIE przedstawiamy cały jego szkic psychologiczny, albo robimy film o bizniesie i wprowadzaniu statystyki do baseball'u. A tak to wyszło 60% głównego bohatera, 20% moneyball i 20% filmu o grze w baseball i zawodnikach.