Ostatnie reżyserskie dokonanie Gary'ego Sinise'a to opowieść o dwóch kompanach podróżujących przez kraj w nadziei na uśmiech losu.
Nie mamy tu jednak do czynienia z klasycznym kinem drogi, gdyż nasi bohaterowie dość szybko osadzają się na bliżej niezidentyfikowanej farmie, gdzie w pocie czoła ciułają każdy cent. Trudno było mi oprzeć się wrażeniu, iż jest to historia perfidnie wyliczona na granie na dość prostych uczuciach widza, podkręcona patetyczną muzyką i przyjemną stroną wizualną. Świat jest tu dość czarno-biały, a postaci bardzo pobieżne. Nawet pojedyncze zrywy niezłego aktorstwa nie rekompensują wielu nieprzyzwoicie ckliwych scenek - opóźnionym Lenniem szlochającym nad zdechłym czworonogiem, jako przykład się posłużę.
Po "Myszach i ludziach" nie spodziewałem się fajerwerków, ale też nie przewidziałem aż tak upartego, sentymentalnego szantażu emocjonalnego. Z sympatii do Sinise'a i Malkovicha, swoją notę nieco naciągam, jednak jest to ekranizacja bez której z całą pewnością obeszłaby się amerykańska kinematografia.