Puste mieszkanie. Za oknem nerwowo krzątający się ludzie pospiesznie rozgrabiają to co jeszcze niedawno stanowiło element czyjegoś dorobku. W koncie sypialni siedzi dziewczyna. Bardzo tajemnicza, blada. Obecna tylko ciałem. Myślami jest bardzo daleko od teraźniejszości. Patrząc pustym wzrokiem w stronę okna zdejmuje ze swojej dłoni obrączkę.

Odrzuciła wszystko co było częścią jej dotychczasowego życia. Rozpoczyna pieszą wędrówkę po surowych gruntach Irlandii. Im dalej od ''normalnego'' świata tym lepiej. Dzień po dniu przemyka się na granicy ubóstwa i egzystencji. Żywi się resztkami jedzenia znalezionymi w śmietnikach. Ludzie, których mija po drodze patrzą na nią niczym na bezdomnego kundla. Jednak na niej nie robi to nawet najmniejszego wrażenia. Wewnątrz siebie jest tak skrajnie odizolowana od społeczeństwa, że prędzej umrze z głodu niż poprosi o pomoc. Przemierzając błotniste pola trafia na dom, którego właścicielem jest martin - starszy mężczyzna, który wiele lat temu wybrał żywot samotnika. Martin w znacznym stopniu jest odzwierciedleniem naszej outsaiderki. Przez to podobieństwo dziewczyna decyduje się zatrzymać u niego. Początkowo jest bardzo nieufna i płochliwa, jednak z biegiem czasu para tych ludzi oswaja się ze sobą. Buduje się między nimi silna więź.

Film jest opowieścią o świadomej i przemyślanej ucieczce od wielkiego i okrutnego świata. Traktuje o ludziach broniących się przed samozniszczeniem po tym jak życie dało im zasmakować największych tragedii. Przede wszystkim jest to opowieść o poszanowaniu drugiego człowieka i jego decyzji.

W dziewczynę wędrującą przez dzikie tereny Irlandii wcieliła się Lotte Verbeek. Można odnieść wrażenie, że Verbeek urodziła się do tego typu kreacji. Jak gdyby nikogo nie grała a była po prostu sobą - naturalna, piękna i nieodgadniona jak pustkowia, które przemierzała. W rolę martina obsadzony został Stephen Rea, który z początku nie został przeze mnie doceniony. W moich oczach był przyćmiony kreacją Lotte Verbeek, którą byłem oczarowany. Jednak Rea nie okazał się wcale gorszy czy mniej charakterystyczny.
Ci ludzie stworzyli na prawdę świetny duet tworząc obraz, który na długo pozostanie w mej pamięci.