Też mnie to zastanowiło podczas oglądania filmu, najpierw myślałem, że przysnąłem, ale to nie to. Po prostu ten etap został pominięty - może za bardzo wydłużyłby film. Wie ktoś może coś więcej na temat tego okresu w jej życiu?

Ja wiem, że wiki, ale angielska(czyli raczej ok). Tam jest napisane, proszę
http://en.wikipedia.org/wiki/%C3%89dith_Piaf
Dla leniwych:
W skrócie, nie była kolaborantką, pracowała z francuskim ruchem oporu. Ulżyło? :)

właśnie ponoć nie do końca...jakiś czas temu był w necie artykuł na ten temat...że niby miała uratować ok setki żołnierzy, czego żaden z nich nie potwierdził i nigdy jej nie podziękował. A że Francuzi tknięci niewczesną odwagą już po upadku Rzeszy potrzebowali bohaterów...pani Piaf przed stosownym "sądem" mówiła jak to ratowała, sędziowie udawali, że wierzą...jak to znajdę dam link

I pewnie szukali kogoś nieanonimowego, a Piaf lepsza, niż jakiś Kowalski.
Swoją drogą było już kilka razy głośno o tym, jak to Polacy pomagali Nazistom w tropieniu Żydów. Szczerze mnie ciekawi, jakby to wyglądało, gdyby obozy były we Francji. Bronili się tydzień, sami utworzyli lojalny Hitlerowi rząd, a i przez większość wojny nikt im tam nie dokuczał.

Dokładnie. Pominięto oprócz tego jeszcze kilka epizodów z jej życia albo tylko o nich wspomniano i to na samym końcu np. o córce Edith, która umarła. Mogli jeszcze wspomnieć o ślubie Piaf z Theo i ich wzajemnej relacji. Za to godna pochwały jest odtwórczyni głównej roli. Zastanawiam się jednak, czy Piaf rzeczywiście się tak wkurzała, co można było zobaczyć w wielu scenach, bo z nagrań archiwalnych np. z jej koncertów wynika, że wydaje się ona być osobą lekko nieśmiałą, skrępowaną, wręcz skromną. No, ale nagrania, a życie prywatne to dwie różne sprawy ;) Nie wiem też, czy rzeczywiście była niewidoma przez kilka lat, bo gdzieś kiedyś czytałam, że miała tylko problemy ze wzrokiem. Jednak ogólnie rzecz ujmując, film godny obejrzenia ;)

Nie była niewidoma, miała zapalenie rogówki - to było wspomniane w filmie. Nieleczone może prowadzić do ślepoty, ale wcześnie wykryte jest w pełni wyleczalne, chociaż oczywiście przed epoką antybiotyków mogło być trudne do wyleczenia. Zapalenie rogówki jest bardzo bolesne (miałam nie tak dawno), a szczególnie ból sprawia patrzenie w światło, dlatego Edith nosiła opaskę. Widocznie lekarstwa przyniosły efekty. Nie było to więc "odzyskanie wzroku", a jedynie wyleczenie z choroby.