Smutny, bardzo smutny film. Czy tego chcecie czy nie – zmusi was do refleksji nad życiem. Warto go zobaczyć. Warto dla roli Sama Rockwella – zdolnego, utalentowanego faceta. Warto dla jego głosu, zahipnotyzował mnie. To nie jest „film z Clooney’em”, jak go reklamują w prasie. O nie! To jest film z Rockwellem. To jest jego film. Warto obejrzeć też z tego względu, że pod projektem podpisał się Charlie Kaufman - najbardziej zakręcony scenarzysta Hollywood, autor scenariuszy do m.in. "Być jak John Malkovich", "Adaptacji", a ostatnio do "Zakochanego bez pamięci". Jego historie nigdy nie są banalne. Poza tym polecam tym, którzy nie przepadają za Georgem Clooney'em - aktorem. Ten film wyreżyserował naprawdę dobrze! A i sama historia oparta na dziennikach Chucka Barry prezentuje się naprawdę interesująco. Ale czy to wszystko wydarzyło się naprawdę czy jest tylko wytworem "niebezpiecznego umysłu" słynnego twórcy popularnych teleturniejów? Skłania do refleksji... jak już wspomniałam nie tylko nad prawdziwością wyznań Barry'ego, ale i nad swoim własnym życiem...