Nie tak dawno temu w mini recenzji do filmu "Jestem na tak" z Carrey'em pisałem, że film jest idealny na poprawę humoru. Dzisiaj, w tej mini recenzji piszę coś zupełnie odwrotnego. Jeżeli macie świetny humor i zamierzacie go sobie spieprzyć to polecam ten jakże dołujący film.
Obraz Lumeta zawiera w sobie wszystko to co powinien mieć film o ludziach, którym z własnej winy świat zaczyna się walić w gruzy. Świetne aktorstwo pozwala zbudować atmosferę otoczenia, i zaciskajacej się coraz bardziej na szyi pętli. Scenariusz nie jest banalny, bo przeprowadza akcję w bardzo przystępny dla widza sposób. Mamy ukazanych bohaterów w dniu napadu, i długo po. Poznajemy ich, widzimy z czym się zmagają i do czego to w końcu prowadzi. Tutaj nikt nie jest dobry (no może poza matką, ale on długo sobie nie pograła:)). Tutaj wszystko jest tylko pozornie białe. To jak brud pod ładnymi tipsami. Wszystko jest przesiaknięte rozpaczą, złem i desperacją. Ciężko się takie filmy ogląda. Przeważnie bohaterom filmów ma się kibicować. W niektórych wypadkach ma się im współczuć. No cóż ja im nie współczółem...
A teraz coś dla patriotów. Kto lubi "Dług" Krauzego, to ten film także zaliczy do ulubionych. Surowe i deprymujące kino, ale prawdziwe w swojej prostocie.
7/10