Zwykły Kowalski, gdy usłyszy opinię, że to najlepszy film na świecie i zasiądzie z chipsami przed ekranem, to albo wyłączy go po 30 minutach, albo wytrzyma do końca i uzna, że to przereklamowane gówno. Ten film był majstersztykiem technicznym jeśli chodzi o operatorkę, miażdżył także innowacyjnością w prowadzeniu na tle szablonowych produkcji tamtych czasów. Ciekawa historia opowiedziana w sposób wyprzedzający swoje czasy - podejrzewam, że wtedy ludzie otwierali szeroko oczy podczas seansu. A teraz? Przecież głębokie, wielowymiarowe ujęcie planu filmowego czy historia opowiadana nieliniowo to banał do oglądnięcia w etiudach studenckich, na które nikt nie zwraca uwagi. To tak, jakby oglądać finał NBA z lat 50' i doszukiwać się kosmicznej koszykówki, podczas gdy dziś dobry mecz w rozgrywkach studentów NCAA to koszykówka o niebo lepsza. Dlatego tego filmu dziś nie należy oceniać jako genialnego z perspektywy dzisiejszego widza, gdyż nie ma to sensu. Raczej należałoby go oglądać jako ciekawostkę dla fanów kinematografii, którzy wiedzą, co w nim jest smaczkiem, a trochę tego jest. W przeciwnym razie ten filom męczy i z pewnością nie spełnia oczekiwań wybitnego filmu - "Titanic" dla 99.9% społeczeństwa będzie o cztery długości lepszy :)