tez mnie strasznie draznilo to niepotrzebne podnoszenie glosu, szczegolnie jego drugiej zony. kiedy siedzieli na koncu filmu - ona przy kominku, on na fotelu jej skrzek byl nie do zniesienia. ale ogolnie dosyc dziwne naglosnienie bylo w calym filmie.

Filmu jeszcze nie widziałam, więc co do treści na razie się nie wypowiem, natomiast jeśli chodzi o darcie mordy... To nie jest wina aktorów, lecz udźwiękowienia w ogóle, tak jest z wieloma starszymi filmami, może dlatego, że kiedy powstawały, nie było jeszcze dolby surround (to żart., nie wiem naprawdę, dlaczego tak jest, ale jest).

aktorzy drą mordę jak pojabani.

nawet mają z tego jakieś zajęcia.
A ta druga żona to znakomita histeryczka była. Tak to chyba powinno wyglądać, takie granie na emocjach, ze aż ma się ochotę w papę słownikiem PWNu przydziabać.

A przecież kto z Nas takiej kobeity w swym życiu nie spotkał? :)

A jak niewielu potrafiło przypieprzyć.... ;]

Ależ to darcie mordy to typowy sposób rozmawiania ludzi ze sobą w życiu codziennym. Podczas dyskusji ludzie wchodzą sobie w zdania, przekrzykują się nawzajem. I to jest jeden z elementów, które czynią 'Obywatela Kane' wyjątkowym. Trzeba mianowicie pamiętać o jednym zanim się zacznie film mieszać z błotem - wcześniejsze kino było nieco teatralne, aktorzy mówili swoje kwestie w sposób salonowy, jeden aktor mówił, gdy kończył, zaczynał następny. Tutaj natomiast złamano tę zasadę wprowadzając naturalny styl rozmów, taki jaki przeważnie obowiązuje na co dzień.
Oczywiście od czasów 'Obywatela...' na pewno powstało mnóstwo filmów lepszych, lepiej opracowanych, ale to właśnie ten obraz zapoczątkował te przemiany w realizowaniu filmów i dlatego uważa się go za bardzo ważny. Trochę tych zmian film Wellesa wprowadził, więc nie ma się co tak pieklić. Film może się nie podobać, oczywiście, ale najpierw trzeba się przyjrzeć historii kina, trochę poczytać, a dopiero wysuwać daleko idące osądy, że ten film to nic szczególnego.

Zgodzę się, jeżeli chodzi o przełomowość tego filmu na tamte czasy, masz 100% racji, jednak dużo bardziej wolę dialogi nie przekrzykujące się, jeżeli już to nie non stop, bo przecież w prawdziwym życiu też nikt ciągle na siebie nie krzyczy, tylko rozmawia, a podnosi się głos kiedy już naprawdę nie ma się siły słuchać bzdurnych argumentów 2 strony. Bądź nas nie da się słuchać. Mnie ta zmiana osobiście się nie podoba ponieważ odnoszę wrażenie,że tutaj nawet monologi są nie mówione ,ale wykrzykiwane.

różyczka jest wyjaśniona w innym temacie - pewnia już dojrzałeś. co do przekrzykiwania się - cóż... nie przypominam sobie, ale to pewnie dlatego, że zwracałam cały czas uwagę na Orsona. był tak doskonały w swojej roli, że to aż niesamowite. czyktoś zauważył, że na te innych ówczesnych kreacji aktorskich (nie tylko Orsona, ale wszystkich aktorów w ogóle) ta była nader autentyczna i powiedziałabym wyprzedzająca swój czas pod względem techniki aktorskiej? ja takie wrażenie odniosłam. jest to jeden z tych filmów, którym geniuszu i ponadczasowości odmówić bym nie potrafiła.

nie wiem jak to było nagrywane ale jeżeli dźwięk nagrywali na żywo to chyba musieli się drzeć :) jeden mikrofon nad głowami i musiało coś do niego dotrzeć. ale być może gadam głupoty i sie nie znam heh