uwielbiam Ryana Goslinga dlatego skusiłam sie na ten film. I nie żałuje. Oczywiście Ryan mnie nie zawiódł, cudownie odegrał swoją role, bardzo dobrze sprawdza się w rolach wrażliwych osób. Daje szanse wczucia się w atmosfere filmu i gra przekonująco. Wręcz chce się pomóc Lelandowi,a już na pewno analizuje się jego postepowanie i sposób myślenia. Uwielbiam tego typu filmy,gdzie trzeba zbadać psychikę bohatera,zrobić przekrój psychologiczny osobowości.( Ja przynajmniej tak podchodze do takich filmów). Film ukazuje młodego chłopca,która jest nadwrażliwy i nie radzi sobie z problemami,które obserwuje dookoła,wśród swoich bliskich.Tak bardzo rozumiem to co on czuje i omawia,że aż sie zaczęłam obawiać. To wszystko o czym on mówi ja również dostrzegam , i na pewno inni tez. Popieram wiekszosć tez które wypowiada Leland, jego sposób postrzegania świata. Nie usprawiedliwiam i nie popieram tego co zrobił,ale rozumiem jego motywy działania. Gdy mówił o tej "sadness in people" tak bardzo to do mnie dociera. Rozumiem to i widzę na co dzień. Mijam ludzi i maja w oczach to coś o czym On mówił. I to jest smutne. Czyżby rzeczywiście nie było na co sie nastawiać w tym zyciu? czy to tak już jest ,że sie nie jest szczęsliwym ,tylko się szczęśliwym bywa?? NIe wiem, cięzkie pytania. I takie filmy zawsze pozostawiają ślad we mnie. I Ryan Gosling rownież