Bardzo mało jest filmów które nie ocierają się o patos. A to dodana niepotrzebnie muzyka rodem ze szczęk albo ze wspomnień gejszy, a to zwolnienia ujęć i dramatyczny głos narratora. To wszystko tworzy nie potrzebną otoczkę thrillera. Tutaj tego nie ma. Nie ma ozdobników, zwolnień tylko całkowicie oddano głos bohaterowi. Przez co widz czuje się tak jak człowiek słuchający opowieści starszych ludzi. Dlatego to tak bardzo porusza. Gdy czytamy o bohaterach i więźniach wojennych, jak się dzielili okruszkami chleba, jak ich torturowano, bito, ile lat siedzieli w obozach to wszystko dla nas jest jakby suchą statystyką. Natomiast gdy słyszymy co przeżyli bezpośrednio od nich , statystyka staje się prawdziwym przeżyciem. W przypadku Paldena aż trudno uwierzyć że nie zwątpił w ludzi, że ciągle wierzy w to co robi i mimo że stary to walczy. Mimo tylu krzywd których doznał nie czuje nienawiści do nikogo.

Na film napatoczyłem się przypadkiem, skacząc po kanałach i uważam że jest po prostu genialny. Powinien być wyświetlany w szkołach.