Bava bez wątpienia często sięgał po takie środki, rozwiązania kolorystyczne, scenograficzne, przykład choćby w Black Sabbath, czym udowodnił, że jest czymś więcej niż tylko genialnym reżyserem horrorów. Takiego zmysłu, mistrzostwa w dziedzinie barw, nastrojowości, narracji w tej konkretnej rzeczywistości w jaką zabiera reżyser tymi środkami, okreslania tymi składnikami pewnych "zakazanych" obszarów w człowieku, odkrywania ich, z pewnością mogliby się uczyć najwybitniejsi przedstawiciele kina psychologicznego, poetyckiego, kina głębi. I pomimo tego że Bava miał też inne, bardzo komercyjne filmy, to w takich dziełach jak Operacja strach wyszedł poza zwykłą komercje, stając się Edgarem Allanem Poe filmu w ogóle.