Podobno film jest oparty na faktach. Jeśli tak, to wszystko wskazuje na to, że 90 lat temu przeciętny obywatel USA był przez władze tego kraju traktowany jak debil, któremu można wmówić dosłownie wszystko, a nieliczne jednostki, które sobie na to nie pozwalały, trafiały do psychiatryka i problem rozwiązywał się sam. Co widzimy w filmie? Pewnego dnia matka po powrocie z pracy do domu nie zastaje w nim swojego syna. Po pewnym czasie policja wciska jej zupełnie innego dzieciaka, mówiąc jej, że to właśnie jej odnaleziony syn. Nieważne, że "nowy" wygląda zupełnie inaczej, ma inny wzrost, nie pamięta nazwiska swojej nauczycielki ani tego, która ławka w klasie jest jego itp. - zdaniem policji, lekarzy i innych tzw. "autorytetów" to mamusia ma jakieś urojenia i bezpodstawnie wypiera się swojego syna. Jedynie pastor i nauczycielka stoją po stronie kobiety, podczas gdy cała państwowa machina próbuje jej zrobić wodę z mózgu, a kiedy to się nie udaje, zostaje umieszczona w miejscu, o którym napisałem wyżej.

Jeszcze raz zaznaczam: nie krytykuję filmu, bo uważam, że jest bardzo dobry. Po prostu zastanawia mnie, na ile wiernie ilustruje on stosunek władz do szarego obywatela USA około 90 lat temu. Jeśli wyglądało to tak, jak w tym filmie, to USA w latach 20. (a pewnie i 30.) były iście dzikim krajem.