Film Patient J był dla mnie ogromnym zaskoczeniem. Nie spodziewałem się, że amatorski film
może być aż taki świetny. Fabuła jest bardzo ciekawa, nawiązuje do najbardziej kultowych
komiksów takich jak Death in the Family, czy przede wszystkim Killing Joke. Można nawet
powiedzieć, że fabularnie jest to taka kontynuacja wymienionych tytułów. Twórcy w doskonały
sposób przenieśli złoczyńcę z kart komiksów- wygląda, myśli, zachowuje się, a nawet mówi jak
prawdziwy Joker. Molnar w doskonale zagrał swoją rolę, aż szkoda, że to jego jedyna rola
klauniego księcia zbrodni. Na takiego Jokera czekałem. Nicholson czy Leadger byli fenomenalni,
ale jednak za bardzo odbiegali od tego z komiksów. Film technicznie też mi się podobał. Mimo
małego budżetu wszystko co najważniejsze zostało dobrze odwzorowane, zaś pewne
niedoskonałości dodają filmowi klimatu. No właśnie, klimat! Rozmowa z Jokerem, retrospekcje,
jego przemyślenia i cały czas unoszące się poczucie niepewności! Muzyka również została
świetnie dopasowana, nawet te utwory na pianinie dobrze oddawały nastrój. Mógł bym cały czas
pisać o tym, jak bardzo jestem zadowolony z Patient J. Wady? No jest to tylko produkcja
amatorska z wszystkimi wadami i zaletami, więc nie każdemu niestety może się spodobać.
Osobiście nie do końca spodobała mi się postać psychologa- jest nudny, nijaki i do tego
wygląda dużo starzej, niż w rzeczywistości jest (musiał bym spojlerować, aby to wyjaśnić).

To świetny film. Doskonale oddany klimat komiksów, postać Jokera, oraz wykonanie. Każdy fan
komiksu Killing Joke powinien to zobaczyć!