Racja. Czułem się jak bym oglądał jakiegoś "Big Brothera" w edycji "Hollywood Celebrities", bo dialogi są tu całkiem zwyczajne a większość scen rozciągnięta do granic absurdu i - patrząc pod kątem całości- całkowicie zbędna. Gdyby nie magia nazwisk, to można śmiało założyć, że film przeszedł by przez Box Office bez echa.
Jeśli komuś wystarczy podziwianie tego, jak odwzorowano tutaj Hollywood z przełomu lat 60/70, to jest szansa że film się spodoba. Ja jednak niespecjalnie dobrze się bawiłem oglądając np. 5 min jazdy przez miasto a następnie trwającą podobną ilość czasu scenę przygotowywania posiłku dla psa. Pewnie dla niektórych będzie to przejaw artyzmu i kunsztu reżyserskiego ale myślę, że przytłaczająca większość widzów najdalej po godzinie seansu, tak jak ja zada sobie pytanie - "o czym ku...a właściwie jest ten film?"

Dokładnie, brak fabuły. T chciał zrobić film o morderstwie żony Polańskiego pokazując otoczkę Holywoodu w tamtych czasach, ale po co? Kogo to interesuje poza środowiskiem starych ramoli? Gdyby do tego zrobił dobre sensacyjne kino, nawet fikcyjne nie byłoby problemu. A tak dupa i to cienka. Nie kręci mnie walenie w ryj Bruca Lee przez Brada Pitta, to dla debili albo dzieci :) Pulp Fiction i Od Zmierzchu do Świtu miały swój wyraz, przekaz i zajebistość. Szkoda.. to jedyne podsumowanie, bo człowiek spodziewa się czegoś lepszego, tym bardziej że dawno tego dobrego nie było.