Dokładnie jestem tego samego zdania jeśli chodzi o brak ukazania jakiejkolwiek obrony ze strony Lucasa, zwłaszcza to drażniło po tym pobiciu w sklepie. Tylko przypuszczam, że i tak to by mogło na wiele się nie zdać patrząc w jakiej małej miejscowości się to działo, zaściankowość i ciemnogród było widać na każdym kroku. Wisienką na torcie była chyba ta dyrektora przedszkola, która zamiast poważnie porozmawiać z Lucasem prosi o pomoc pseudo-psychologa, który narzuca małej konkretne odpowiedzi (nie jestem psychologiem ale tak to chyba wyglądać nie powinno). No i to zakończenie, rok później - sielanka, wszyscy pogodzeni, każdy mu rączkę całuje i och! i ach!... nie przemówiło to do mnie wcale.

Ogólnie pomysł na film ciekawy, poważne sprawy, delikatny temat ale wykonanie klapa na dodatek ciężko się ogląda. Niestety ocena tylko 4/10

Cieszę się, że jednak ktoś myśli podobnie i tym bardziej dziwi mnie tak dobra powszechna opinia i ocena. Jak można nie dostrzegać tak znaczących mankamentów zaburzających zdrową równowagę filmu i nagradzać go tak namiętnie? Nie wiem. Pozdrawiam!

Nie zgadzam się - postawienie się chociażby w sklepie, czy w kościele było jedynym możliwym działaniem (dziwię się, że częściej mu nerwy nie puszczały). W filmie jest też często podkreślone, że "Lucas nie miał szans na obronę, nikt go o niczym nie informował". Przecież na początku nawet nie wiedział, które to dziecko. To jest świetny przykład na to, jak bezradny jest dorosły człowiek wobec dziecka - przy molestowaniu seksualnym fantastycznie, ale tutaj...? A co niby miał robić? Biegać po mieście z transparentem "ja tego nie zrobiłem?". Składał prawdziwe zeznania, miał odwagę normalnie żyć i pokazywać się w mieście - moim zdaniem to było właśnie jego największą bronią i tym wygrał (nawet pomimo tego, że ja też przez większość filmu zastanawiałam się, dlaczego nic nie robi, ale potem wszystko poskładało mi się do kupy).

Niestety inaczej to widzę czemu dałem przykłady powyżej jak i jaca_cool, Lucas daje przez większość filmu bić się i wzgardzać jak chłopiec, nie zachowuje się racjonalnie, a później nie wytrzymuje sfrustrowany. Film jest bardzo jednostronny w założeniu i trochę infantylny, ciężko się to oglądało. Szanuję jeśli uważacie inaczej. Ja w realnym życiu nie dałbym się potraktować jak śmieć, z marną obroną, zwłaszcza jeśli wcześniej miałem jakiś status publiczny. O Skandynawii wiem, ich podejście do dystansu cielesnego jest warunkowane podświadomie klimatycznie.

Też tak to odbieram. Trochę z zasady " winny się tłumaczy ", mocno też było odczuć jak bohater jest w pułapce absurdu - jakby to co się działo mialo zaraz okazac się okrutnym żartem społeczenstwa. Niewinny człowiek, ktory jest tak bardzo zaskoczony totalnie abstrakcyjną sytuacją ,która nagle się przytrafia, bez zapowiedzi,bez przygotowania...prawdziwy pedofil(domniemam) ma choćby małą świadomość konsekfencji, ktore go czekaja gdy wszystko się wyda. Tu czlowiek bez powodu jest skazany przez spoleczenstwo na wykluczenie z chyba najbardziej potepianego czynu ...nawet mordercy nie są tak znienawidzeni spolecznie jak pedofile

Widać jak uważnie oglądałeś film. Pogodzeni, całują rączki? Widać wyraźnie, że część członków klubu dalej na niego patrzy z pogardą plus ktoś przecież do niego strzela. :)
Z tym psychologiem i dyrektorką to też właśnie tak miało być. Poczytaj sobie jak w Skandynawii się łatwo np. dzieci odbiera bo coś powiedzą. :)

Film ogólnie miał pokazać jak mała społeczność na podstawie kłamstwa/pomówienia skreśla kogoś. :) Co do pobicia... wyobrażam sobie, że mógł nie zgłosić ale szyba w okno i zabicie psa też mnie zastanowiło. Jednak mogę zrozumieć bo czuł się osaczony i bezradny a policja z jego miasteczka też mogła być niezbyt przychylnie nastawiona. :) A no i on się przecież bronił.... chciał racjonalnie to rozwiązać . Rozmawiał z ojcem dziewczynki, próbował gadać z dyrektorką, oddał temu porąbanemu z mięsnego, przyjaciele mu pomagali, itd. :)

Wydaje mi się, że na końcu wcale nikt do niego nie strzela - to tylko przedstawienie jak bardzo duże piętno odegrała na jego psychice ta historia.

Nie wiem ja ten strzał odebrałem jako sygnał, że to piętno z niego nie zejdzie już do końca i dla części ludzi i tak jest winny. Ewentualnie jako taki symbol - myśliwy "bez twarzy" ma symbolizować tę całą społeczność, która tak łatwo go skreśliła. :) Końcówka jest mocna ale nie jest najważniejsza... i chyba każdy może ją interpretować jak chce. :)

Bardzo podoba mi się określenie - myśliwy "bez twarzy":-)

Saitek, mysle podobnie jak Ty. A nawet ideantycznie :-)
A dlaczego film jest dobry? Po pierwsze - to nie jest film o mechanizmie oskarzenie-obrona. Film zwyczajnie mowi o czyms innym. O tym, o czym pisal/a saitek. mi.in. O tym, jak upada ludzka godnosc wsrod radyklanych postaw, tutaj potepienia. O slepym polowaniu i ofierze (a ta sie czuje bezradna, bo widzi, ze w tej grze nie ma wlasnie demokratycznych regul) traktuje ten film. Irracjonalnosc i brak wlasciwych regul w sledztwie/badaniu sprawy jest celowym zabiegiem.
Moglabym moze niesmialo dodac, ze jest krytyka skandynawskiego modelu oswiaty/opieki rodzicielskiej i poniekad szerzej - krytyka malych, ciasnych, protestanckich spoleczenstw.