Niestety muszę powiedzieć, że po takiej ilości thrillerów i horrorów jakie od tamtej pory powstały film ten nadal jest arcydziełem i w historii kina powstalo bardzo mało obrazow które są w stanie "Psychozie" dorównać

Moim zdaniem te wszystkie nowe horrory i thrillery nie dorastają Psychozie do pięt w tym filmie liczy się KLIMAT a nie hektolitry wylanej krwi.

ależ nigdy mi na żadnej krwi nie zależało... ale jeśli chodzi o klimat, to chyba widziałem, lepsze filmy w tej kategorii ... niestety

Widzisz, problem polega na tym: "Dracula" z Bellą Lougossi też jest klasykiem kina, klasykiem kina grozy. Miło jest popatrzeć na początki tego gatunku, ale bądźmy szczerzy... film już nie straszy. Wyraźnie widać archaiczny sposób narracji, tatralną grę aktorską. Podobnie sprawa ma się przy wcześniejszym "Nosferatu: symfonii grozy"- oba te filmy są wielkie i jeszcze dzisiaj oglądanie ich sprawia przyjemność, ale emocje już z nich wywietrzały. Natomiast "Psychoza" mimo ubiegu lat... wciąż wywołuje emocje!!! Wszystko wyprodukowane jest z powiewem świeżości- wiadomo, że Hitchcock lubował się w nowatorskich rozwiązaniach. To widać- film pod względem techicznym nie sprawia wrażenia archaicznego (jedyne, co się zmieniło, to moda, ale ten szatański podmiot jest nie do okiełznania;)), co buduje naprawdę fantastyczny klimat! Dom na wzgózu do dzisiaj wywołuje ciarki na plecach niejednego widza, a pojawienie się bezradnej staruszki z nożem na ekranie... tak, to jest dopiero uczucie wiekopomne, któego nie zapominają i nigdy nie zapomną coraz to nowe pokolenia.
A co potwierdza moje powyższe słowa? To, że o "Drabina Jakubowa" mimo, iż nie jest starym filmem, nie jest tak szeroko znanym tytułem co "Psychoza":) Proste i przejrzyste:)
Pozdrawiam:)

Ogólnie nie mam co się sprzeczać, bo powtarzałbym swoje zarzuty z pierwszego posta... oprócz ostatniego zdania.

Co to ma znaczyć? To że film jest popularny, to jest lepszy? To, że pół świata obejrzało chociaż kawałek Jackassa to znaczy, że to jest dzieło? To, że MTV bije rekordy popularności oznacza, że jest godna polecenia? "Znaność" nie jest wcale dobrym wyznacznikiem jakości...

Ten film jest popularny mimo że ma już 47 lat. To jeden z tych filmów którym podniecają się zarówno starzy jak i młodzi. Żaden "Jackass" czy tym podobne "dzieło" nie wytrzyma takiej próby czasu... Jeśli taki "staroć" jest nadal na topie, to chyba oczywiste, że musi być dobry, nie? ;)

nie ;). Nie przekonują mnie sformuowania typu "Jeśli Tyle ludzi to lubi, to Ty też lubisz". Ja tam za czekoladą nie przepadam ;-)

o nie zgodze sie ze w "Nosferatu: symfonii grozy" nie ma emocji. Absolutnie sie nie zgodze, jest to jeden z najstraszniejszych horrorow jakie widzialam mimo ze wiem co sie stanie bo znam te historie na pamiec. nie ma w nim tanich chwytow w stylu gwaltowna muzyka zebys wiedzial kiedy sie bac, jest zato fantom przedwojennej niemieckiej ekspresji, przed-powojennej w zasadzie ktory wyraza nastroj jaki panowal wtedy w niemczech-symfonia grozy. Max Schreck zagral tak znakomicie ze ludzie mysleli ze naprawde jest wampirem. oczywiscie kino dopiero raczkowalo i latwo bylo wywrzec wrazenie na widowni, ale kiedy zrobilismy noc horrorow z kumplami, ten wybralismy jako pierwszy... i nikt nie chcial ogladac nastepnego... nikt nie chcial wychodzic z pokoju...nikt nie chcial isc spac...ten film jest tak bardzo bardzo bardzo kultowy ze nawet jego remake "Nosferatu: Phantom der Nacht" jest juz kultowy, choc nie jest taki mroczny.

w dodatku jesli chodzi o stare filmy, szczegolnie horrory to im sa starsze tym lepsze. tak jak domy w ktorych straszy czy inne budzace groze przedmioty.

przez ostatnie kilka lat amerykanie nie nakrecili dobrego horroru ktory by nie byl zwalony z jakiegos japonskiego. np. "Klatwa"- wimienili glowne postacie na Amerykanow i wyjasnili dokladnie o co chodzi. To tyle jesli chodzi o ich wklad. Nawet dom byl taki sam. W kazdym razie japonczycy dobre horrory robia.

takie jest moje zdanie.

Co do Klątwy to się zgodzę. Japońska zdecydowanie lepsza, ale co oczekiwać od Amerykanów, którzy na nazwę Irak wskazują Australię...

Niestety, jest w tym sporo racji, zwłaszcza jeśli choidzi o nowatorskość "Psychozy", w roku 1960 na pewno łamała z parę tabu, ale dziś już tego nie widać. W kwestii monologów też się zgadzam, dla Amerykanów pewnie i tak są za trudne, ale ja szybko pojąłem o co kaman i wyszły trochę przydługie. co do pierwszego punktu natomiast nie zgodzę się całkowicie, ten film po prostu tak znany że wszyscy więdzą co dolega Batesowi. No i Hitchkock umie tworzyć napięcie, pozornie niewinny Norman straszy (choć nie tak jak Lecter).

A ja się na "Ringu" nie bałem, na "Dziecku Rosemary" też, nic osobistego, po prostu horrory mnie jakoś nie ruszają.