W filmie padło takie zdanie, a ja tak się zastanawiałem i
zastanawiałem i prawdę mówiąc nic konkretnego nie wymyśliłem
co do tych złych - dobrych uczynków. Może w tym tkwi jakaś głębia
psychologiczna? Ale w ''Puli śmierci'' na pewno żadnej głębi nie
ma, bo jak wiadomo miało być twardo i ... jest jednak słabo -
twardo.
No nie tym razem. Callahan jak zwykle ma niesamowicie
jadowitego prostego, ale na niezłą część jego perypetii ,jednak to
za mało.
Dlatego też uznałem ''Pulę'' za słabszy film Eastwooda i
stwierdziłem, że jest tylko lub ''aż'' przeciętny. Tak średnio na jeża.
Miałem wrażenie ,iż temat świra jest już tak znany, że tym razem
mnie to nie rusza. Oczywiście są i ciekawe strony tej sensacji czyli
''Welcome to the jungle'' według Jim Carrey w roli gwiazdy rocka,
oraz prawdziwe gwiazdy czyli Guns'n' Roses z Axlem i Slashem
na czele. Najbardziej charakterystyczną ,choć i tak chyba nagiętą
sceną, jest ta ze zdalnie sterowanym czarnym pędzącym jak
strzała za policjantami, autem. Scena chociaż trochę przydługa to
jednak potrafiąca utkwić w pamięci. Poza tym wyjątkowe miasto
jakim jest San Francisco i elegancja w trzaskaniu po pyskach
przez naszego inspektora. Garniturek i laczki to jest to. Szkoda
tylko, że bandy oprychów nie są w stanie dać rady naszemu
strażnikowi prawa, ani za pomocą pięści ani kul, które świstają
wokół niego na lewo i prawo :)
Ale przecież ta seria o Callahanie i tak jest kultową w gatunku.
Tym razem jak pisałem. Przeciętniaczek na 5/10.
pozdrawiam