swietna muzyka i rowniez rewelacyjny montaz, co dalo wlasnie ten schizowy efekt.

To prawda - montaż odgrywa tutaj również bardzo ważną rolę.

Montaż jest katastrofalny. Jakby Arafonski chciał powtórzyć sukces Wellesa i nakręcić film z tak nowatorskimi ujęciami, że zmieni historię kinematografii. Nie udało się, ponieważ wiele lat wcześniej podobne miksy obrazów można było obejrzeć w większości teledysków na MTV. Jeśli coś sprawdza się w kilkuminutowym spocie, to niekoniecznie da się zastosować w półtoragodzinnym obrazie. Odbiór wizualny tego filmu zmęczył mnie bardziej, niż odbiór propagandy antynarkotykowej.
Tak naprawdę pierwszej klasy jest muzyka. Obok reszty można przejść obojętnie.

a mnie własnie wątek matki denerwował, lodówka...

Lodówa najlepsza!

Lodówka to była niezła schiza, to przerażające co się działo z tą kobietą.

:)

Wątek matki jako jedyny trzyma ten film na jakimkolwiek poziomie. Film w żadnym momencie mnie nie zaciekawił, nie zadziwił i w ogóle nie wywołał we mnie jakichkolwiek emocji.

> na muzykę, która jest najlepszym soundtrackiem, jaki kiedykolwiek słyszałam.
Obejrzyj sobie "Oslo, 31 sierpnia". Może zmienisz zdanie co do najlepszego soundtracku.

mimo że to nie mnie polecasz "Oslo..." odniosę się do tego soundtracku.
i "Requiem...", i "Oslo..." znam i przyznaję, że wciąż film Aronofsky'ego ma soundtrack zdecydowanie lepszy. o ile w "Oslo..." zwróciłam uwagę na kilka utworów, to "Requiem dla snu" oddziałuje na mnie mocno dzięki właśnie muzyce. każdy kawałek jest świetny, cały soundtrack jest spójny, jakby był to jeden długi utwór.
zresztą w każdym filmie Aronofsky'ego soundtrack jest świetny. moim ukochanym ST ever jest muzyka ze "Źródła". jedynie w Noah było słabiej, kojarzył mi się trochę ze "Źródłem" właśnie i przeszkadzało mi to, że nie stworzono czegoś nowego, wyjątkowego. no ale Noah nie do końca się udał, więc i muzyka się nie wybroniła.