Zacznijmy od tego, że nigdy wcześniej nie oglądałem Rockyego (nie licząc czwórki). Tak, wiem że mamy 2019 rok. Tak się stało i już.

Po 'czwórce' i po tym co widziałem na telewizyjnych zajawkach innych części spodziewałem się, że Rocky 1 to będzie kolejny tam głupi film o praniu się po mordach. Myślałem, że ten film jest durny, bez głębi, bez sensu, bez niczego.

Nie jest tak. Jest odwrotnie. Film przedstawia ciekawą historię 30 letniego przegrywa, który jest poczciwy, trochę głupi bym powiedział, mało co mu się udaje ale mimo to się stara.

Problemy ma nie tylko on. Rocky zarywa do chorobliwie nieśmiałej typiarki która mieszka z popieprzonym bratem.

Wszystko nagle zaczyna się odmieniać. Typiarka wyszła z piwnicy i coś powstaje między nią a Rockym. Coś się zaczyna zmieniać. Zwłaszcza wtedy, gdy Rocky dostaje niezwykłą szansę od losu - możliwość walki z mistrzem świata boksu.

Rocky podczas walki udowadnia ile jest wart i pierze mistrza świata na kwaśne jabłko. Film jednak nie jest taki naiwny jak podejrzewałem i mistrz świata dalej nim pozostaje. Główny bohater pokonał za to kogoś potężniejszego bo samego siebie...

Wszystko to z dobrą muzyką w tle i ładnymi ujęciami, elegancją filmową typową dla tamtych czasów.

Super zaskoczenie! 8/10