Tak, to było denerwujące. Zabieg ciekawy, ale w wymiarze całego filmu stawało się to irytujące. Powinny być momenty wspólnej kamery.

byla wspolna kamera. na samym koncu ;)

heh tak, mnie też do denerwowało do momentu aż sobie na tym filmie odpłynełam :)) ale nie żeby film był nudny - to ja byłam po prostu śpiąca ;))

nie ma jak przyzwyczajenie do konwencjonalnych rozwiazan :D a mi sie podobalo

"Infantylny".. Ciekawy dobór słowa.. Pomijając już dyskusje o gustach i guścikach filmowych, zastanawiam się co jest dziecinnego w podzieleniu ekranu na różne perspektywy. Jak dla mnie jest to tylko jedno z poszukiwań na ziszczenie swojej wizji filmowej przez reżysera. Nie uważam, aby poszukiwanie odmienności czy samorealizacja były dziecinne. Mam wrażenie, że autor komentarza chciał tylko zabłysnąć znajomością słowa różnego od "beznadziejne", "chłam", "szit" itp...... Z tego co mi wiadomo to niewiele dzieci/ludzi przyjmuje taki pryzmat obserwacji świata/opisania go/dzielenia się nim/ więc i 'dziecinne vel infantylne' rozwiązania to nie najlepsze słowo na podsumowanie montażu filmu :) pozdrawiam.

P.S. Ja ten film widziałam już 3 razy i każdorazowo jestem zachwycona :) na pewno jeszcze do niego wrócę

W połączeniu z dobrym montażem ta podwójna perspektywa mnie mile zaskoczyła. On, ona. Przeszłość, teraźniejszość. Rzeczywistość, dywagacja. Podział kadru pokazuje dwoistość całej sytuacji. To film który można obejrzeć kilkakrotnie.

Zgadzam się z Vaniliową, sam mam bliskiego przyjaciela, który kręci autorskie filmy kamerą z obiektywem grubo zaklejonym przeźroczystą folią i ludzie, nawet nie ludzie, prymitywni prostacy bez wyobraźni próbują imputować mu, że nieco bizarne Dzieła urodzone w ten nowatorski sposób nadają się na śmietnisko i przemiał z tak błahych powodów jak to, że (według nich) nic na nich nie widać, dźwięk przeplata się z chaotycznymi, rozmazanymi kolorami etc, a przecież to jedno z poszukiwań na ziszczenie swojej wizji filmowej przez reżysera (tak jak to zdanie jest poszukiwaniem swojej wizji gramatycznej języka polskiego), to jego własne poszukiwanie odmienności i samorealizacji. Każdy przyzna, że niewielu filmowców przyjmuje taki pryzmat obserwacji świata/opisania go/dzielenia się nim.


Mam nadzieję, że zabłysnąłem znajomością słowa imputować i bizarny, ale w razie gdyby ktoś zechciał, to znam jeszcze trochę.

ja dotrwalem ... ale nic nie straciles film niskich lotow ,..bardzo bardzo zenujacy rozczarowalem sie

Wg mnie podział ten był właśnie trafiony, co więcej niezbędny! Dzięki temu łatwiej było mi odczytać emocje głównych bohaterów, poza tym dla mnie to coś nowego, nigdy wcześniej nie spotkałam się z takim zabiegiem. Z resztą nie tylko ten podział mi się podobał, ale także cała fabuła.

ja rowniez nie mogłam obejrzeć tego filmu przez ten podział. Tak mnie to bardzo irytowało, że aż rozbolało mnie serce z nerwow. TRAGEDIA!!!

To to było specjalnie?
Ja myślałam, że mi coś nawala ;)