Stolicą baklawy, najbardziej znanego na świecie tureckiego przysmaku, jest miasto Gaziantep, leżące daleko na wschodzie Turcji. To stamtąd codziennie przywozi się samolotami nasączone miodem i przysypane pistacjami ciastka. Trafiają one do kilku restauracji nie tylko w Stambule, lecz również w innych europejskich stolicach. Z Guziantep podróżują na zachód legendarni mistrzowie cukiernictwa. Jednocześnie miasto znajduje się na anatolijskiej prowincji, w samym sercu tradycyjnej Turcji - z jej klanowymi społecznymi strukturami, ubóstwem i ortodoksyjnym przywiązaniem do religii. Nic dziwnego, że młodzi ludzie próbują stąd uciec - najczęściej do raju nad Bosforem, czyli do Stambułu.
Film wnikliwie pokazuje nam dwa oblicza współczesnej Turcji: zachodnie - zeświecczone, wielkomiejskie, europejskie oraz wschodnie - tradycyjne, azjatyckie w duchu. Szesnastoletni Mustafa, pracujący w rodzinnej firmie w Gaziantep, marzy o wyrwaniu się spod skrzydeł autorytarnego wuja i otwarciu w Stambule własnego interesu. Chce prowadzić samodzielne i wolne życie. Jednocześnie wszystko, co musi porzucić, czyli misterny, zsakralizowany proces produkcji baklawy w zakładzie wuja, rodzinne relacje w miejscu pracy, męskie przyjaźnie, realia życia młodych chłopaków w tradycyjnym tureckim mieście, nagle nabiera dla niego niepowtarzalnego blasku. Wymarzony Stambuł przyjmie chłodno i cierpko chłopaka z plecakiem pełnym baklawy. Zamiast uczynić go mężczyzną, przekona, że ciągle jest chłopcem, a w dodatku niewiele jeszcze wiedzącym o prawdziwej Turcji...
Historia pojedynku Mustafy z problemem kulturowych zmian w Turcji opowiedziana tu zostaje w paradokumentalnej formie, w której wyreżyserowane zdarzenia splatają się ze świetnym dokumentalnym ujęciem codziennego życia. O słodkich marzeniach mówi się tu tyle samo, co o urzekającej surowej rzeczywistości kraju gwiazdy i półksiężyca.