nie jestem pewien
wiesz co, nie wiem, czy to jest dobry pomysł. Ten film właśnie zdecydowanie nie jest skierowany do osób, które są samotne i to nie z wyboru, ale z konieczności... wiesz i nie chodzi mi o to, że nie znalezienie kogoś jest wielkim problemem, ale o to, że kontakty z płcią przeciwną:) (w moim wypadku -z kobietami) są najczęściej strasznie płytkie; impreza, hyc do łóżka ZAMIAST jakiejś rozmowy, która by ubogacała oboje. Zmierzam do tego, że to jest trochę jak spojrzenie w lustro: chodzi mi o koleżkę z bródką, takiego podrywacza (naprawdę nie jestem taki próżny, żeby się w ten sposób chełpić podbojami, czy coś w ty guście, naprawdę nie ma czym). Nie pamiątam jak się nazywał, oglądałem trochę dawno...). I to w taki sposób człowiek patrzy, że aż boli. To jest w ogóle strasznie prawdziwe i nie wydaje mi się, żeby którakolwiek postać była przesadzona (wyżej była taka opinia), nawet doktor sfisiowany na punkcie byłej dziewczyny. Dobra, ale do rzeczy: jeżeli ktoś pójdzie na ten film i zobaczy tam siebie, to byłoby spoko, gdyby miał kogoś obok, a nie gryzł się w SAMOTNOŚCI. Kurcze, pewnie jutro będzie mi się to wszystko wydawało strasznie banalne, ale to już taka specyfika tekstów pisanych późną nocą...