No ja też nie wiem jaki tu jest przekaz, film według mnie jest słaby, ani mnie nie zdołował, ani nie wzbudził jakiś większych emocji, nie wstrząsnął mną, nie zszokował.... A nadzieję miałem spore, a tu taka kicha... :(

Mnie znów trochę zszokował nie codziennie widzę, że ktoś zabija koty dla chińskiej restauracji, choć niby kiedyś o tym było głośno. Aczkolwiek przekaz odebrałam jako takie ukazanie skrawek życia różnych ludzi ich zdań, sposobu na życie i wolności wykorzystywanej ku temu co ich zdaniem normalne. Nie uważam jednak również żeby był jakiś wybitny, ale można obejrzeć.

Wydaje mi się, że film miał ukazać po prostu rzeczywistość tamtejszych ludzi, bez głębszego przekazu.

Ten film to w zasadzie paradokument. Pokazuje degradacje społeczeństwa miasteczka po przejsciu tornada, gdzie prawdopodobnie głowy rodziny zginęły próbując ratować dobytku. Miasteczko pomimo tylu zniszczeń zostało zostawione "samo sobie", a te wszystkie patosy które się po nim pałętają to sieroty, którym "nima komu" wskazać dobrej drogi.

Przepraszam za brak Polskich znakow.
W filmie waznych wedlug mnie jest wiele czynnikow.
Po pierwsze ktos by powiedzial : ''beznadziejne miejsce , zniszczone przez tornado'' ale miejsce nie jest znow takie zle powiedzmy sobie szczerze , nie jedna z osob tam zyjacych ma sto razy lepiej niz ludzie w Polsce , zyjacy w patologii gniotacych sie w 2-pokojowych mieszkaniach w 10 osob , wiec to nie bieda ( a przynajmniej nie taka jak na niektorych Polskich wsiach , osiedlach) decyduje o jakosci zycia tych ludzi.
To jest po prostu Ghetto w ktorym wszyscy , lacznie z malymi dziecmi toleruja gejostwo , przemoc , dragi , zespol downa . Ogladajac film mialam wrazenie ze ich nic juz nie zdziwi.
Glownym problemem tez jest wychowanie przez bardzo ograniczonych rodzicow ( lub ich rodzicow) , ale tez agresywnych , perwersyjnych , zboczonych. Zauwazcie , ze mlode , biedne pokolenie tego filmu ( blondynki , laska z downem z ta lalka, facet z boiska , mlodzi lapiacy koty co zaraz wytlumacze ) nie jest zle tak w gruncie rzeczy. Starsze pokolenie za bardzo ich obciaza ( opieka nad chora babcia , lapanie kotow zeby miec co zjesc ).
Widac po dwoch glownych aktorach , ze zaczynaja dostrzegac szit ( czego matka tego malego blondyna nie widziala , zabila ojca , zagracila dom i prawdopodobnie ma schizofrenie) . Scena z prostytutka z dalnem ( czy mnie kochasz ?) albo jak odlaczyli babcie od aparatury swiadczy o jako takiej wrazliwosci. Natomiast ojciec(?) tej prostytutki , ktory przyzwalal na to , facet ktory niby znalazl kota i obmacywal blondyny, matka blondyna, ojciec tego geja , ktory urzedowal z karlem , ojciec ktory molestowal corke ( chyba ta blondyne) wszyscy oni sa zepsuci i zli.
Jedak najlepsze w tym filmie jest to , ze wszyscy mimo wszystko sie akceptuja , najlepszym tego przykladem jest scena kiedy ta babka z downem i lalka wita sie z blondynami a one ja przytulaja ( mimo ze przepasc w wygladzie i zachowaniu jest ogromna , nie smiaja sie z niej) .
Tam nikt nikogo nie udaje , nie zastanawia sie co powiedziec , oni po prostu sa soba.
W tym filmie jest tak naprawde wiele watkow , ktore mozna omawiac .
Ja tez nie moge powiedziec , ze to do konca film. To psychologiczne studium ludzkich zachowan , i pytanie na ktore samemu trzeba sobie odpowiedziec. Moze do niektorych to nie trafia , ale tak jak powiedzial glowny bohater '' moze problem tkwi w tym , ze zawsze widzialem wokol siebie ciemnosc '' tak jak pewnie i glowny rezyser.

skąd wnioskujesz że matka solomona zabiła ojca? na moje to był ofiarą tornada

Oglądałam film kilka miesięcy temu ale z tego co kojarzę , była tam scena gdzie matka po swoim pokazie stepowania , zaczęła krzyczeć ze salomon skończy jak ojciec. Możliwe , ze ofiara tornada , jakoś tak morderstwo było pierwszym co mi się nasuneło.

W tym filmie jest mnóstwo wątków które skłaniają do mniejszych bądź większych, nie ocenisz go według jakiegoś klucza, schematu. Co autor miał na myśli wie tylko autora i powinno obchodzić głównie autora. Wiadomo to film nie dla wszystkich.

Wydaje mi się też że trzeba po prostu lubić takie kino paradokumentalne. Nie tyle mamy mieć jakieś wnioski po seansie, co po prostu obserwować, "podglądać" życie przegranego i zapomianego miasteczka...

Ten film ma zrobić z mózgu wyciśniętą gąbkę, ale mnie osobiście wiele "skrawków" skłoniło do wielu przemyśleń, na wiele tematów. Ten film zawiera wbrew pozorom szerokie spektrum treści. Wiadomo głównie ma się na tym filmie bawić, bo nikt mi nie powie, że nie jest on zabawny... choć w taki przykry sposób.

Trzeba lubić poryte filmy :)

Miejscami rzeczywiście jest zabawny, ale z drugiej strony rezyser nagle raczy nas czymś smieszknym a potem bum: widzimy jak bohaterowie obkładają kota, albo idą do łóżka z niepełnosprawną umysłowo dziewczyną.
W gruncie rzeczy po seansie mialam w glowie myśl "dzięki Bogu że moje życie tak nie wygląda".

Obkładanie kota, czy prostytutka down to zabawne sytuacje w swój groteskowy sposób, tylko trzeba umieć się śmiać z tego co najgorsze. Ja miałem zgoła inne odczucia... i odniosłem wiele przemyśleń głównego bohatera i sytuacji do przykrej wegetacji ludzi w Polsce... ba, niektórzy tam mieli zdecydowanie lepsze warunki życia, niż wielu ludzi w Polsce. Te momenty gdy Tummler robił te swoje show o tym "co się dzieje z tymi ludźmi", o tym jacy jesteśmy ślepi i pogrążeni w maraźmie. Ten film jest zabawny, ale zarazem obnaża nasze wady, to jak tkwimy w matni i pokazuje pewne spektrum psychologiczne. Moje życie dużo lepiej nie wygląda... ba w sumie pod wieloma względami gorzej, ale to już nieważne, wiem, że są ludzie którzy pracują jeszcze ciężej niż ja, jeszcze mniej zarabiają, a do tego mają rodziny na utrzymaniu. Ogólnie film luźno skojarzył mi się z Władcą Much... kim byliby ludzie bez kształtowania przez "autorytety", są plusy i minusy takich sytuacji, ale wiecej chyba jednak minusów. Choć nie wiem czy nie zauważyłaś, ale ci nastolatkowie bez wpajanych przez rodziców zasad, wykazują się większa tolerancją... nieważne w każdym razie film genialny, nie wiem na ile go ocenić i jak go ocenić. W sumie ciekawe co miał na myśli reżyser, ale jak to mawiał Lynch, najważniejsze są odczucia widza i jego indywidualne podejście do tematu. Autorka która napisała ten post, raczej fanką samodzielnego myślenia nie jest :)

Myślisz że mieli lepsze warunki bo hmm mimo wszytsko własne domy, kase na jakieś życie? (nudne i biedne ale jednak nie byli głodni...) że mimo wsyztsko akcja toczyła się w amerykańskim miasteczku?
Piszesz o zasadach jakich nie mieli Ci nastolatkowie.. ale ja nie zgodzę się ze stwerdzenie że byli bardziej tolerancyjni?? Masz na myśli sceny kiedy bohaterowie oglądają zdjęcia kumpla przebierającego się w damskie ciuszki? Jak dla mnie Ci młodzi ludzie nie wiedzieli jak życ, co robić i do czego dążyć bo nie było wokoło nikogo kto mógłby choć nieco pokazać im że życie może wyglądać inaczej...
Widziałeś Snowtown? produkcja z Australii, polecam bardzo podobny klimat.