Poszedłem na "Tabu" z nadzieją, że zobaczę wreszcie coś ciekawego na temat, który wbrew pozorom nie gości na naszych ekranach aż tak często. Niestety film rozczarował mnie na całej linii. No prawie, gdyż muzyce nie mam nic do zarzucenia, była naprawdę ciekawa. Być może to specyfika japońskiego aktorstwa ale kreacje, jakie stworzyli w "Tabu" młodsi aktorzy wręcz raziły nieudolnością. Może jestem przyzwyczajony do amerykańskiego lub europejskiego sposobu gry ale ppatrząc na to co wyczyniają na ekranie aktorzy jakoś nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że to wszystko jest sztuczne i nieprawdziwe. Film razi swoją sztucznością. Widać, iż jedynym zamiarem reżysera było zaszokowanie publiczności. Ale dzisiaj by tego dokonąc nie wystarczy pokazać gejów, nawet jeśli są oni samurajami. Reżyser nie mógł sie skupić na jakimś konkretnym temacie. Początkowo sądziłem, że będzie to film po prostu o gejach- samurajach jednak reżyser nie poświęcił chyba ani sekundy na to by chociaż odrobinę zgłebić istotę homoseksualizmu. Zatem ten film nie może być chyba o tym. Poszedłem więc innym tropem, może jest on o chaosie wkraczającym w jakiś porządek. Problem w tym, że tego chaosu tu nie widać. Wszystko jest powolne, wręcz nudne. Z całą stanowczością odradzam wydawania pieniędzy na ten film. Geje nie są już zjawiskiem i jedynie pokazanie tego, że istnieją nie stanowi szoku. A jeżeli ktoś tak bardzo chce zobaczyć gejów i tylko dlatego chce się wybrać na ten film to radzę przejść się ulicami miast bądź zajrzeć do kilku knajpek a zpewnością najdą się tam o wiele bardziej prawdziwi i sympatyczniejsi geje niż ci na filmie. Do kina nie iść.