Uważam, że niektórzy etatowi krytycy tutaj powinni dać sobie spokój z ocenianiem prawie każdego filmu, jaki się pojawia. Oczy bolą od patrzenia na te Wasze złote myśli.

O filmie napiszę tylko i aż tak: przepiękny film, pełen radości i smutku jednocześnie.

Byłoby 7, ale za ciocię Patrizię bez wahania daję 8 z plusem!

Czy ktoś też czekał jak ja kiedy Daniela wyjdzie, i czy w ogóle wyjdzie? :D 

Czy ktoś może wytłumaczyć? 

Co za kreacja Filippo Scottiego. Wielka kariera przed nim. Przepiękne kino.

Przeszłość Sorrentino ukazana w pięknej scenerii inspirującego Neapolu jako autobiograficzne arcydzieło. Filippo Scotti w roli młodego Sorrentino zagrał wybitnie, czuć „vibe” Chalameta jednak da się odnieść wrażenie, że tej kreacji nie dało zagrać się lepiej. Niezastąpiony Servillo i życiowo czarująca Saponangelo...

Przecież ten film jest zupełnie o niczym i jest przerażająco nudny i nieangażujący widza. Nie polecam, jeśli nie chcecie marnować 2 godzin życia

Ile można katować wątek jurnej młodości seksualności fascytnacji dojrzałością... Ile można katować starość tęskniącą za jurną młodością...
Sorrentino niemal zafixowany na twórczości Felliniego "Amacord"-duje każdy swój film. Początkowo było to pieknym "tribute" dzisiaj bardziej wyglada jak zboczenie na pewnych...

Nie mam wyszukanego gustu filmowego. I ten film mnie pokonał. Najpierw oglądałem ze lekko opadniętą szczęką i ciągłą myślą w głowie : co ja paczę?!? Jakbym się zgubił na YouTube. Potem zacząłem przewijać i doszedłem do sceny wypadku (tak około połowy filmu). Do tego momentu nie wydarzyło się w zasadzie nic co mówiłoby...

Film na wskroś włoski!
A zdjęcia.. praktycznie każda scena ma wysublimowany kadr. Cudowne!

Absolutnie nie rozumiem tych komentarzy krytykujacych film. Ze o niczym. Ze slaby. I brzydki...

Moj borze... trudno mi myslec pozytywnie o tych osobach i ich..coz.. ograniczonej wrazliwosci.
Doprawdy nie zauwazyliscie...

Jeśli Sorrentino nie dostanie Oscara a dostanie go film Campion to dla mnie te nagrody już całkowicie przestaną mieć znaczenie. Fakt że Sorrentino będzie miał problem, jego film nie jest o geju a on sam nie jest feministą tak jak feministką jest Campion. Z resztą widać że i krytycy w Polsce bardziej zakochali się w...

Sorrentino zainspirowany „Romą” powraca w nowym filmie. Tym razem jest to dzieło autobiograficzne, w którym reżyser (a za razem scenarzysta) stawia szereg pytań o relacje rodzinne, wytrwałość, przeznaczenie. Swojego głównego bohatera – Fabietto – czyni zaś metaforyczną żyzną glebą, na której zakwitają dojrzałe pytania...

widz przeżywa wszystkie możliwe emocje od ciekawości, podniecenia, śmiechu, płaczu i nostalgii, kocham Neapol, Maradonę i kolory Sorrentino

czy to nie najlepszy film tego reżysera....

W mojej nic nie znaczącej ocenie przyjemnie kino z wyrazistymi postaciami na pierwszym i drugim planie, a nawet z tymi schowanymi w tle.
Całość zachowana w nieśpiesznym tempie jawi się jako wiarygodna dekonspiracja banalnie niebanelnego życia.

Wiele zależy od tego jakimi emocjami żyło się na skraju dojrzałości tuż za bezpieczną przystanią domowego ogniska. Dylematy, konflikt wartości, poszukiwanie autorytetów i sito pełne porad... A, że wątek autobiograficzny - to właśnie stawia na nogi. A, że na końcu zwalnia - nie! - raczej hamuje i zaczyna dostrzegać, co...

na polskim Netflixie?

Jak widać ten film podzielił publiczność. Od patetycznego “nic” do emocjonalnego zachwytu. “The Hand of God” to przepiękna opowieść, oparta na żywych wspomnieniach. Na kolorowych flashback’ach, które od lat wierciły dziurę w głowie Pana Sorrentino.

Neapol, kraina wody, kolorowych blokowisk, gwarnych ulic, na...

Polski tytuł, to: "To była ręka Boga", a włoski „È stata la mano di Dio”.