To prawda, mam tak samo!

Mam dokładnie to samo. Szkoda, że dzieckiem nie jest się przez całe życie. :)

Seria Toy Story to zdecydowanie najlepsze co spotkało mnie w dzieciństwie, nauczyła mnie najważniejszych wartości.

Ja widziałam ten film kiedy okres zabawek miałam już za sobą. A szkoda.

Zgadzam się! Ta piosenka zawsze wyciska mi łzy z oczu,czuć w niej taką moc.
Przez te filmy już zawsze będę traktować zabawki jak ludzi.

Jak byłem w gimnazjum, to miałem taki trochę okres przesadnej ,,dorosłości" i wszystkie zabawki oddałem. Teraz mam 25 lat i tego mocno żałuję, ale już tego nie cofnę. Na miejscu Andy;ego zostawiłbym chociaż Chudego. Dorosłość dorosłością, ale jedna zabawka na pamiątkę może zostać, nawet jeśli ma tylko leżeć w szufladzie.
Na szczęście mam mnóstwo innych pamiątek z dzieciństwa. Rysowaliśmy komiksy z wymyślonymi przez nas postaciami, nagraliśmy kilka kaset magnetofonowych z naszymi wygłupami, to wszystko nadal mam i nigdy tego nie wyrzucę, ale szkoda mi tych wszystkich pluszaków, które oddałem.

Jeśli znacie program dla dzieci Domisie, to jest tam jedna piosenka, która doskonale pasuje do tego filmu:
,,Dlaczego dorośli są tacy nieznośni,
że nie chcą bawić się wcale?
Sprzątają, gotują, dzień cały pracują,
nie mają klocków i lalek?
Dorośli są tacy, że stale o pracy
muszą rozmawiać ze sobą.
Gazety czytają i czasu nie mają,
żeby pobawić się z tobą.
A byłoby milej, by chociaż na chwilę,
dorośli byli znów mali.
I zamiast gazety czytali by bajki
i jeszcze się z tego śmiali!
Dlatego gdy kiedyś będziemy dorośli,
wszystko zrobimy inaczej:
kupimy lizaka i zamiast do pracy,
z lizakiem pójdziemy na spacer!".

Tak więc trójka dla mnie jest mocno wzruszająca, ale nie podoba mi się, że Andy też oddał wszystkie zabawki. Wiadomo, wstyd przed kumplami, ale wiele bym dał, żeby mieć teraz schowaną jedną ulubioną zabawkę z dzieciństwa. Tylko po to, żeby na nią popatrzeć i powspominać. Dzieciństwo się kończy, ale nie trzeba wyrzucać wszystkiego, co jest z nim związane. Andy cały film walczył ze sobą, czy oddać Chudego, czy nie, mogę się założyć, że potem tego żałował tak jak ja. Jeśli coś jest dla nas takie ważne, nie warto się tego pozbywać. Resztę zabawek można oddać, ale gdyby jednak nie oddał Chudego, tylko jego jednego, to film byłby dla mnie sto razy lepszy.

Dokładnie taki morał wypływa z tego filmu, jeśli się nad tym głębiej zastanowić. W tej sytuacji chodziło jednak o to, że Andy ostatecznie nie chciał wybierać pomiędzy jedną ze swoich dwóch najbardziej ulubionych zabawek, z którą się rozstać a z którą nie. Widać, że zawahał się w ostatniej chwili, ale na końcu podjął dorosłą decyzję- fakt że jej pożałował, bo ostatni raz chciał się w pełni pobawić wszystkimi zabawkami i na końcu ciężko mu było się z nimi pożegnać. Ale to pokazuje, że z małego chłopca stał się dorosłym i czasami w życiu trzeba podjąć jakieś wyrzeczenia, nawet jeśli się tego nie chce. Czasami nie trzeba ze wszystkiego rezygnować jeśli można to zostawić, tylko że Andy wyjeżdżał do koledżu i widać było że od samego początku z założenia tak czy inaczej miał się pozbyć swoich rzeczy z dzieciństwa. A na pamiątkę zawsze zostaną zdjęcia, rysunki i nagrania wideo :)

To prawda, ale jest scena, kiedy pakuje rzeczy do dwóch pudeł - do jednego wsadzał rzeczy, których chciał się pozbyć, a do drugiego te, które miał zabrać do koledżu. Po chwili wahania wsadził Chudego do tego drugiego pudła.
W sumie racja, jeśli wyjeżdżał do koledżu, to wstyd przed kumplami, jak zobaczą, że zabrał to ze sobą :) Ale nie będzie tam mieszkał całe życie, mógł zostawić to u matki na przechowanie. Zerknij tu:
http://www.youtube.com/watch?v=P7Hiy6JNqnE
W 5:00. Początkowo miał zamiar zabrać Chudego do koledżu.
Część dziecka zawsze w nas zostanie. Zdjęcia są fajne, ale jednak nie to samo, co wzięcie do ręki takiej zabawki z dzieciństwa po wielu latach :)

W której części jest umieszczona scena dyskoteki w wannie?

tego nie ma w toy story 3, to jest w osobnej części, w krótkometrażówce

Tak się śmiesznie złożyło, że... Znalazłam to bodajże 2 dni temu. Ale dzięki. :)