film
Umrao Jaan: Losy pięknej kurtyzany
Umrao Jaan2006
3h 8m
Ameeran jako dziecko zostaje sprzedana do domu publicznego. Dorastając i szkoląc się pod okiem prostytutek, zostaje najbardziej znaną kurtyzaną w kraju.
Umrao Jaan: Losy pięknej kurtyzany
reżyseria J.P. Dutta
scenariusz J.P. Dutta
produkcja Indie
premiera 3 listopada 2006 (Światowa)
Nowość
Ranking ról
Opis filmu Umrao Jaan: Losy pięknej kurtyzany
Mała dziewczynka - Ameeran (Aishwarya Rai) zostaje porwana i sprzedana do domu publicznego w Lucknow. Tam dorasta by stać się najbardziej znaną i piękną prostytutką swoich czasów - Umrao Jaan. Podczas pierwszego spotkania z mężczyzną, nazywającym się Nawab Sułtan Khan (Abhishek Bachchan), zakochuje się w nim. Jest to uczucie... czytaj dalej
Informacje o filmie Umrao Jaan: Losy pięknej kurtyzany
premiera 3 listopada 2006 (Światowa)
boxoffice $1 371 723 na świecie $485 000 w USA $886 723 poza USA
na podstawie O.P. Dutta (materiały do scenariusza, historia) / Mirza Muhammad Hadi Ruswa (powieść)
tytuł oryg. Umrao Jaan
inne tytuły więcej
Pierwotnie w postać Gauhara Mirzy miał się wcielić Arshad Warsi, lecz przed rozpoczęciem zdjęć aktor zrezygnował, by zagrać w "Lage Raho Munna Bhai".
Kareena Kapoor odmówiła wystąpienia w filmie po spotkaniu z reżyserem J.P. Duttą, chociaż była jego pierwszym wyborem do zagrania głównej roli. Dutta zwrócił się do Priyanki Chopry, jednak ta wycofała się z produkcji ze względu na konflikt terminów, by wystąpić w projekcie "Mistrz blefu".
Film nakręcono w Indiach (m..in. w Jaipurze).
Znajdź filmy, które mogą Cię zainteresować
gdyby pod koniec filmu Nawab Sultan Khan, odwiedził Umrao i sobie wszystko by wyjaśnili.
wiem, że byłoby to głupie.. :p ale przynajmniej film niebyły taki smutny...
bo naprawdę, na tym stopniu filmu, to jedynie można się załamać... jakie miała życie do
dupy! :(
Właśnie obejrzałam i muszę stwiedzić, że dawno żadem film mnie tak nie zasmucił. Potrafię docenić filmy bez happy endu ale po dzisiejszym seansie stwierdzam, że jeśli chodzi o bollly to uwielbiam w nim to że przez nie przebija zawsze jakaś iskierka nadzieji. Żeby się zdołować mogę sobie poczytać Dostojewskiego. Eh...
