Według niektórych film ten był bardzo patetyczny i przesłodzony.
Skoro scenariusz napisało życie to trzeba mieć tą świadomość,
że jednak takie sytuacje w życiu niektórym się zdarzają. To po
prostu są czyjeś marzenia, wiara w siebie, wytrwałość, ciężka
praca ,ale przede wszystkim dużo szczęścia. No i jeszcze pomoc
innych bo bez niej trudno byłoby dojść takim ''marzycielom'' do
celu. Gdyby nie to ,że trener Dick bardziej wierzył w Vince niż on
sam w siebie, trzydziestoletni barman nigdy by nie zaszedł tak
wysoko. Nasz bohater wykorzystał swoją szansę ,gdyż znalazł się
w odpowiednim miejscu i czasie.
Gra aktorów jest dobra , a Vince nawet bardziej niż dobra. Mark
Wahlberg udowadnia takimi produkcjami ,że jednak potrafi grać
na planie ,pomimo ,iż większość filmów z jego udziałem jest
przeciętna lub nawet słaba. Tu akurat jest odwrotnie. Dobrze
sobie radzi z postacią ,która mnie chwilami drażniła za momenty
braku wiary w siebie, mimo wielkich chęci i nadziei. Ale
scenariusz tego pewnie wymagał ,więc ok.
Fantastyczna barwa filmu (przewaga żółtego światła), świetna
ścieżka dźwiękowa (dopasowana odpowiednio), optymistyczna
energia płynąca z ''Niepokonanego'' oraz scena podwórkowego
meczu z kumplami w deszczu ,sprawia ,że ogląda się to całkiem
przyzwoicie. Miłośników takiego kina polecam ''Dosięgnąć
kosmosu'' o wytrwałości ,wierze i spełnieniu marzeń.
''Vince'' oceniam na 7/10.
pozdrawiam