moim zdaniem scenariusz nie da nigdy odpowiedzi, interpretacja należy do nas, w sumie polegamy tylko na przeczuciu które i tak w tym przypadku jest nie obiektywne. Film wzbudza mieszane uczucia nie wiadomo z jakim bohaterem się utożsamić, autor wyśmienicie skorzystał z napiętej sytuacji jaka się wytworzyła na przedziale ostatnich lat w kościele katolickim( mam na myśli homoseksualne kontakty z młodymi ludźmi) Oboje aktorzy zdumiewają grą na tyle żę nie wiadomo komu mamy wierzyć, są niby dowody które mocno ugruntuwują nas w przekonaniu iż to ksiądz jest winny, lecz te dowody nie mają odbicia w argumentacji,Zakonnica zaś (po przejściach nie wiadomo jakich,ale sądząc po jej wyrazie twarzy cięzkich biorę pod uwagę także jej przewinienia ) z niespotykaną zajadłością atakuje księdza pewna swych przekonań o dwulicowości księdza( dowód murzyńskie dziecko widziane przez okno jak ściska rękę księdza oraz sytuacja wina w kościele) jej argumenty powoli topnieją ( szczególnie po rozmowie z matką syna) ale nadal brnie hmm nie w ślepą ale w niewiadomą konsekwencji uliczkę, wtedy zaczynam nabierać wątpliowści, czy ona rzeczywiście ma rację?? czy rezygnacja księdza nie byłą forma przyznania się do winy lecz posłusznym zatajeniem nie prawdy dzięki której pogorszyłby się stosunek ludzi do kościoła i jej instytucji, reasumując wybrał mniejsze zło spowodowane działaniem zajadłem siostry nie mającej niezbitych dowodów na winę księdza, pisząc to myślę teraz że jednak że jakakolwiek opcja by nie była , tok działań siostry był z lekka niepoprawny i niestosowny do zaistniałej sytuacji, fakt można było działać ale nie w ten sposób nie z takim naciskiem, wkącu osądy niewinnych ludzi przychodzą nam łatwo , nie bierzemy pod uwagę że niszczymy czyjeś życie, stąd musi być wyważona reakcja dziękuję jak ktoś to przeczytał