Zauważ, że superherosi powstają w ,,wypadkach" i nie wiadomo co tak naprawdę wpływa na ich transformację, byc może naukowiec, który stał się dr manhatannem miał odpowiednie geny lub coś w tym stylu a pozatym nie wiem czy znalazłby się ochotnik do rozbicia siebie samego na atomy z niewiedza czy się pózniej odtworzy czy nie:P

Może i masz rację, ale na pewno choćby rząd USA pod rządem Nixona podjąłby ryzyko i spróbował, nawet jeżeli istniałoby ryzyko porażki, a nie wyglądało na to, że ktokolwiek próbował. Poza tym wątpię, żeby akurat geny wpływały na taką reakcję fizyczną. ;P No i ja nawet chętnie podjąłbym ryzyko, gdyby była możliwość na zdobycie super mocy czyniących mnie niemal bogiem, skoro już z kimś innym się udało. ;D

Tak, albo skończyć jako czas przeszły... Ja tam lubię swoje życie i raczej
bym aż tak nie zaryzykował.

Widocznie jestem walnięty, ale zaryzykowałbym z przyjemnością. ;D

Dlaczego walnięty? Adrenalina w życiu się przydaję:)

bo odtwarzanie takich wypadków kończy się takimi Hulkami - patrz Avengers

W każdym filmie o superbohaterach (ba, w większości filmów w ogóle) są takie drobne nieścisłości. Moim zdaniem nie należy ich za bardzo drążyć, przyjąć że z jakiegoś powodu tak jest i koniec. Powiedzieć sobie na przykład że eksperymenty były prowadzone ale nie wyszły ;)

Po pierwsze... nadanie komuś mocy Boga? Poważne ryzyka. Ja bym nie odtwarzał tego eksperymentu (jako np. prezydent). Druga sprawa to sam Osterman. Komiks czytałem x lat temu, ale nawet z filmu coś wychodzi:

Otóż Osterman był synem zegarmistrza, nauczyło go to skupienia oraz jednej prawdy o odtwarzaniu rzeczy... ważna jest kolejność. DrM powstawał w bólu, to nie proste "chce być" to proces składania mięśni, komórek... odbudowa od podstaw. Cała wiedza Ostermana została do tego zaprzęgnięta. To unikatowe zdarzenie...