Pokazy przedpremierowe sprawiają, że łatwiej wybrać się na film po raz drugi. Tak przynajmniej jest w moim przypadku. Wieczór był deszczowy, a ponad trzystuosobową salę zajmowało zaledwie 10 osób. Wybiła północ i wtedy pojawił się zwiastun drugich Transformerów. Wspomniało mi się z łezką w oku jak bardzo spodobało mi się w tamtym filmie dopasowanie, niekoniecznie musyki filmowej, ale utworów z zakresu muzyki popularnej. Przyznać trzeba, że zwiastun wygląda w kinie dużo lepiej niż w domku, ale nie spodziewałem się, że będzie to proroctwem na nastęne prawie trzy godziny.
Film, co zaskoczeniem nie był, trzyma się mocno konwencji komiksowej, ba w końcu jest adaptacją. Fabuła, ukryć się nie da, została bardzo solidnie dopracowana i jak bardzo by się nam film podobał, znudził, zniechęcił; bez przemyśleń z kina nie wyjdziemy.
Mnie strażnicy ujeli; rozmachem, pomysłem, przemyśleniami, niekonwencjonalnymi pomysłami i rozwiązaniami. Jednak najbardziej z całego filmu w duszy grała mi muzyka. Z niesamowity pomysłem i głównie parodycznie zstały dopasowane do akcji największe hity. Żeby chociażby wspomnięć ogromnego doktora Manhatanna, który w rytm 'Lotu Walkirii', na tle lecących helikopterów, parodiuje 'Czas apokalipsy'.
Film koniecznie do obejżenia, ale jeśli ktoś nie lubi długich, zmyślnych filmów w konwencji komiksowo detektywistycznej, iech się lepiej dwa razy zastanowi, zanim pójdzie do kina i gadając będzie psół pozostałym dobrą zabawę.