Mi cały film jakoś tak skojarzył się z Sin City. Ale ten podobał mi się dużo bardziej. Sam nie wiem czemu.

może na pierwszy rzut niewprawionego oka, ale te postacie są od siebie kompletnie różne... tylko w filmie przedstawiono obu z odpowiednio niskim głosem, a fakt głoszenia przez nich monologu to zwykły zbieg okoliczności, ich motywacja była różna, Roarschach z nienawiścią do ludzi i swoimi faszystowskimi metodami przemierzał miasto, a Hartigan był twardym i sprawiedliwym gliną, który tylko chciał chronić Nancy. Nie doszukujcie się podobieństw między Watchmen a Sin City, czas jaki dzieli pierwowzory od powstania jest dość spory, mało prawdopodobne żeby Miller zaczerpnął cokolwiek od Moore'a, raczej tworzył własny unikatowy styl.
Oczywiście i nowela Watchmen i seria Sin City są genialne, a ich ekranizacje ociekają zajebistością, kto nie widział ten gapa :)

Broń Boże, nie zarzucam tutaj jakiegoś plagiatu. Nic w tym stylu.
Po prostu rzuciłem zagadnienie, które mnie zastanowiło. Znak równości w nazwie tematu może nie był dobrym rozwiązaniem.
Niskie, zachrypnięte tony głosów obu bohaterów oczywiście pasują w tych przypadkach jak ulał.
Zgadzam się w pełnej rozciągłości co do motywacji, lecz 'cel' notabene ten sam- "Prawda i sprawiedliwość" (Nie mylić z PiS'em. Proszę.)

Rorschach jako nienawistny faszysta? Nie zgadzam się zdecydowanie:)

Był to ktoś, kto od dziecka ocierał się o najgorszy syf ludzkości, a na samym końcu wcale nie był owładnięty manią zabijania. Zwyczajnie zwątpił w dobrą stronę człowieczeństwa i nie widział innych metod walki ze złem. Nie tłukł ludzi z upodobaniem, lecz cierpienie szumowin ingnorował, gdyż 'psy się usypia'.

Śmierć była dla niego ulgą, ale od uzasadnionego cierpienia - od początku do końca unurzany w błocie tego świata - nie był nim przesiąknięty do cna. Nie wahał się stać kolejną ofiarą w walce o prawdę i sprawiedliwość, nie poszedł na żaden kompromis. A, moi drodzy, gdy idzie o dobro i zło - nie ma miejsca na kompromisy. Wydaje mi się wręcz, że on jeden był 'superbohaterem' do końca, on jeden był właśnie tym rycerzem, który nigdy nie daje przyzwolenia złu. Reszta 'Strażników' w końcówce przystała na kłamstwo, w imię ostatecznego celu, Rorschach tego nie zrobił - pozostał 'czysty' do końca. Jego metody były brudne, ale i sam temu nie zaprzeczał, wiedział o tym, i wiedział też, że za to jest 'potępiony', dlatego witał śmierć z ulgą.

Mnie ta postać urzekła. To właśnie on, w moim mniemaniu, był cichym bohaterem tego filmu. Kimś kto 'z otwartą przyłbicą' zginął w imię czegoś najważniejszego - prawdy. Wiedząc, że nie będzie umierał w błysku fleszów, jako pomnikowy heros, ale prozaicznie i brutalnie, w mgnieniu oka, pozostawiając po sobie tylko krwawą plamę. Na białym sumieniu 'nowego wspaniałego świata'.

Ostatnia scena z jego udziałem była wielka: zrzucił z siebie maskę, za którą się ukrywał, stanął bez strachu naprzeciw kłamstwa i zbrodni, nie liczył na odkupienie. Nie uciekł, nie cofnął się o krok. Wypadł, jak dla mnie, dużo lepiej od reszty, która podwinęła ogon, ubrała się w szmatki 'zwykłych ludzi' i chciała wieść spokojne życie w swoim małym gniazdku, zapominając o wszystkim.

gwarantuję Ci, że postać Roarschacha była od początku stworzona przez Moore'a jako osoba niepoczytalna z faszystowskimi metodami działania, w oczach reszty postaci jest on paranoikiem, stosującym stanowczo zbyt brutalne metody działania... Moore z góry przyjął założenie, żeby tak nakreślić charakter postaci aby czytelnik nie mógł się z nią utożsamić, co samo w sobie jest znakomitym posunięciem, ale nie sprawdza się do końca, ja obcując po raz pierwszy z Watchmenami też dałem się wciągnąć najbardziej Roarschachowi, jego monologi zawierają sporo z moich własnych przemyśleń, obok dr. Manhattan'a i Veidt'a jest to moja "ulubiona" postać... oczywiście każdy dostrzega to co zechce,i sympatyzuje z tym co uzna za bliskie sobie, nie zmieni to jednak faktu kim owe postaci miały być z założenia :)

Roarschach spoko był.

Piszesz jednakowoż o komiksie, ja natomiast nie miałem z nim styczności - odnoszę się tylko do postaci filmowej. Której zdecydowanie jako paranoika-faszysty nie odebrałem. Cóż, trzeba się z komiksem zapoznać widocznie:)

Wychodzi na to, że część przemyśleń mamy zatem podobnych;)

to polecam się zapoznać z pierwowzorem, na pewno nie będzie to zmarnowany czas, dodatkowo poznasz oryginalne (lepsze moim zdaniem) zakończenie :)
generalnie jest tak, że na ekranie oceniamy ludzi po tym co robią, a nie jacy są...
...w gruncie rzeczy wszyscy jesteśmy podobni, a każdy z bohaterów Watchmen ma w sobie cząstkę czegoś z czym można się identyfikować.