Uwaga ludzie teraz wam powiem dlaczego finałowa scena Whiplash to najlepsza finałowa scena kiedykolwiek.
To jest tak wielopoziomowe, że ciężko to ogarnąć, ale po kolei.

Powiedzieć że jest pięknie zrealizowana, że przyjemnie się ogląda, że jest w każdym calu miła dla oka i ucha to tak jak powiedzieć, że ten film jest dobry. Można wyłączyć audio i być zachwyconym, potem cofnąć, wyłączyć wizje i rozpłynąć się w samych tylko dźwiękach. Jako całość - nie muszę mówić.

Jestem pewien, że jakby cały film do tego momentu był wielką szmirą byle jak nakręconą to i tak dostałby Oscara za montaż ostatniej sceny. Każda klatka i każde cięcie ma swoje miejsce i swoje znaczenie. W połączeniu z oddającą poczucie napięcia i pewnego rodzaju dramatyzmu pracą kamery - majstersztyk. Panning na saksofony, potem w drugą stronę na trąbki, najazd na nuty, operowanie zbliżeniem, podążanie za pałeczkami, zwolnienie na talerzu, szybkie cięcia na instrumenty wypełniające całe kadr.

Ale to tylko poziom audio-wizualny. Na poziomie fabularnym mamy nie wisienkę na torcie, a raczej tort owocowy pod wiśnią, truskawką i maliną w jednym.
Rozstrzyga się konflikt między głównymi bohaterami. Budowana przez cały film, skomplikowana relacja zmierza ku punktowi kulminacyjnemu. Bunt, postawienie się i chęć udowodnienia własnej wartości jako odpowiedź na upokorzenie (scena przed finałową) versus złość i bezradność po drugiej stronie. Potem, z minimalnym udziałem dialogów (wszystko odbywa się na poziomie muzyki i wymiany spojrzeń), następuje przełamanie, odkrycie nici porozumienia, współpraca. Fletcher zwraca się do Andiego po imieniu, uznaje jego występ, przystaje na jego warunki, przyłącza się. Napięcie ciągle rośnie, solo ciągle trwa. Teraz to już nie rywalizacja, obaj są po tej samej stronie. Nauczyciel dyryguje, uczeń podąża za wskazówkami, daje z siebie wszystko.

Finał finałowej sceny: uderzenia na werblu urywają się, spojrzenia, zbliżenia, podniesione kąciki ust, wyraz aprobaty, wyraz spełnienia, kamera najeżdża, ostanie dźwięki, koniec.
Ciężko o zakończenie filmu w lepszym momencie.