Nigdy nie zrozumiem tej chorej checi bycia najlepszym. Najlepszym od innych, wybitnym, utalentowanym. Za jaka cene? Dajac sie ponizac? Dlaczego nie godzimy sie na ponizanie przez zwyklych nauczycieli w szkole, a przyklaskujemy nauczycielom baletu czy gry na instrumentach kiedy stosuja krzyk, wulgaryzmy, przemoc psychiczna i fizyczna? Tam na nie, tu na tak? Bo wyciagaja potencjal, widza to czego inni nie? Dlaczego nikt ku*wa sie mu nie stawial? Dlaczego Terence myslal, ze lejaca sie krew z rąk to dowod na to, ze jestes naprawde dobrym muzykiem? Naprawde i bez niego Andrew dalby rade.
Stawianie siebie wyzej od innych ze wzgledu na swoje wysokie umiejetnosci jest obrzydliwe. Tak wlasnie sie zachowywal Andrew. Chociaz podobalo mi sie, ze na koncowej scenie wyszedl i pokazal srodkowy palec Fletcherowi. Zasluzyl sobie.
Sam film jest okej, ale to taki typowy o walce o byciu najlepszym. ,,Obraza mnie, ale to nic, bo robi to tylko by wskrzesic moj ukryty talent!!’’ Poza tym co ten nauczyciel mial z tymi pedalami?
Muzyka ma dla mnie duze znaczenie, ale nie wyobrazam sobie dawac sie tak szmacic. Jesli jestes ambitny to mozesz sam dojsc do perfekcji w kazdej dziedzinie. Nie trzeba dawac sie obrazac jakiemus gosciowi z problemami z ego.
Poza tym denerwuje mnie te tlumaczenie sie dlaczego ktos jest taki, a nie inny w kazdym filmie. ,,Jestem surowy, bo...” cos tam, cos tam i juz wszystko jest okej.
Oczywiscie rodzina Andrew, banda kretynow, woli football od muzyki. Kojarzy mi sie to z polskim filmem krotkometrazowym (nazwy nie pamietam) gdzie chlopak byl aktorem, a jego brat bokserem i nawalanka byla bardziej szanowana przez rodzicow. Dobrze, ze jego ojciec go wspieral.
Z calego filmu smieszyla mnie reakcja Fletchera jak Neimann wszedl po wypadku na probe xd Bylo jeszcze pare dobrych momentow.
Poza tym uwazam, ze ludzie zbytnio chwala gre aktorska J.K. Simmonsa. Krzyczec potrafi kazdy, zlosc to jedna z glownych emocji czlowieka, ktora nie jest trudna do zagrania.
A koncowka mnie tylko wk*wila. Fletcher tyle razy go zgnoil, a ten, Andrew, jak szczeniak na koncu sie usmiechnal tak jakby czekajac na jego aprobate.