"Wichrowe wzgórza" to film znakomicie pokazujący zmiany w holiłódzkim kinie lat trzydziestych. Exodus ludności z coraz bardziej nazistowskiej Europy spowodował że w Stanach było nie tylko coraz więcej twórców chcących tworzyć trudne filmy, ale tez coraz więcej widzów chcących je oglądać. Na tej fali Weiller postanowił powołać do życia Heathcliffa a do jego zagrania zaangażował znakomicie rokującego Oliviera. Larry był zresztą idealnym kandydatem do tej roli, młody, ambitny i niepokorny, kiedy starano się go wbić w holiłódzkie normy zangielszczeniem nazwiska odpowiedział @@)*!*)_!*^ nie. I taki sam jest też jego Heathcliff. Dumny, odważny, bezkompromisowy, klnie pije i niszczy swoich wrogów. Jednym słowem wreszcie w amerykańskim filmie swój chłop. I Heathcliff to wszystko wie a mimo to wciąż czuje się podrzutkiem. I wciąż czuje od innych litość, a litość ...^$(^%*%, dla mężczyzny litość to obelga. Miłość, nienawiść, nawet obojętność, ale litość nigdy! Dlatego też z Cathy może być szczęśliwy tylko po śmierci. Jeśli tego nie rozumiesz oglądaj holiłódzkie filmidła.