W czasach ZSRR Michaił Żarow był gwiazdorem, aktorem filmów Eisensteina i cieszących się wielką popularnością komedii. Taśma z jednym z jego filmów, "Wiejskim Sherlockiem Holmesem", wyłowiona przypadkowo przez islandzkich rybaków, z punktu widzenia archiwistów była pozbawiona wartości. Dla Billa Morrisona okazała się doskonałym pretekstem do rozważań na temat tego, jak celuloid (i kino jako idea) staje się nie tylko nośnikiem pamięci, lecz również świadectwem upływu czasu.