Już po raz pierwszy, gdy zobaczyłem ten film w kinie wydał mi się niezwykły, choć nieco banalny jeśli chodzi o fabułę. Postanowiłem zobaczyć go jeszcze raz (zdobyłem VHS). Wcześniej byłem na tyle "zaczarowany", że nie zauważyłem niesamowitego połączenia kadrów filmu kolorem "nadziei"- każdy fragment filmu emanuje paletą zileni, począwszy od ubrań bohaterów, skończywszy na scenografii. Ogromnym bodźcem działającym na widza jest z pewnością muzyka, fantastycznie skomponowana z akcją filmu, budująca emocje. Jeśli chodzi o grę aktorską: Paltrow i Hawke zagrali dobrze, raz miałem wrażenie, że oglądam scenę z filmu porno (fragment gdzie Estella przychodzi do hotelowego pokoju Finna by mógł ją namalować-chodzi mi o pierwszy dialog , bo cała dalsza scena była pełna pasji i ekspresji), ale może właśnie o to chodziło by pokazać prostolinijność Finna. W każdym razie stanowili doskonały duet aktorski wzajemnie się uzupełniający! Drugoplanowe postacie grane przez( A. Bancroft) i (R. DeNiro) były niesamowite, grą aktorską często przyćmiewając młodych bohaterów swą plastycznością(szczególnie polubiłem scenę z Bancroft na schodach, gdy woła "co ja uczyniłam", takich scen jest dużo więcej). Należy zwrócić uwagę na sztukę Calmente'go (obrazy tworzone przez Finna) jest interesująca( sam trochę tworzę). Często wracam do tego filmu i znajduje w nim siłę, by bez względu na wszystko dążyć do spełnienia własnych marzeń, pasji. Konkludując - wszystkie składowe filmu tworzą spójną całość. Co sprawia, że film jest wyjątkowy i warty obejrzenia. GORĄCO POLECAM!!! - pit_mat (PETR)
TO ZNOWU JA PO REJESTRACJI