Film może się podobać lub nie i gust jest kwestią nie podlegającą dyskusji. Jednak gdy ktoś bierze się za ocenę merytoryczną, to dobrze jeśli wie o czym pisze. Jak ten egoista i manipulant Marin Marais może być porównywany do Janka Muzykanta, który nieodkryty zgasł na płuca. Ponadto w filmie jest więcej wątków, np nieustające uczucie de Colomba do zmarłej żony, które ruinuje życie rodziny, bo to dramat, a nie film biograficzny. Co do roli Guillaume Depardieu, to widocznie mylili się dotąd wszyscy krytycy, nawiasem mówiąc Marais w tej scenie miał być żałosny, a nie przekonujący.

Problem z tym taki, że Guillaume Depardieu nie zagrał żałosnego Marais, ale ZAGRAŁ GO ŻAŁOŚNIE. Wyjątkowo marna rola jak na tak niezłego aktora.

"Wyjątkowo marna rola jak na tak niezłego aktora." Nominacja do Cezara w 1992 roku - bardzo żałosna rola..

Film wyjątkowo piękny, malowany obrazami barokowych Mistrzów. Do tego wspaniała muzyka na moim ulubionym instrumencie wykonywana przez Jordi Savalla. I dylematy twórców - czymże tak naprawdę jest muzyka. Dla mnie poruszający obraz.

Bo to jest film nie tyle do oglądania, co do słuchania. Ja jestem pod ogromnym wrażeniem.